ബുദ്ധികൊണ്ടല്ലാതെ മനസ്സുകൊണ്ട് മാത്രം സ്‌നേഹിക്കാനറിയാവുന്ന കുറച്ച് മനുഷ്യര്‍, അവരുടെ ജീവിതം. അതാണ് സൗദി വെള്ളക്ക CC225/2009. സിനിമയ്ക്ക് ഒരു ടിക്കറ്റെടുത്താല്‍ തമ്മനത്തിനടുത്തുള്ള സൗദി വരെ പോകാം, ആ മനുഷ്യരോടൊപ്പം അവരില്‍ ഒരാളായി രണ്ടര മണിക്കൂര്‍ ജീവിക്കാം. അതിനിടയില്‍ ചിലപ്പോള്‍ കണ്ണുനിറയും, ചിലപ്പോള്‍ നിസ്സഹായരായി നമ്മളും നിന്നുപോകും അവിടെ നിന്ന് വീണ്ടും പ്രതീക്ഷയോടെ അവര്‍ക്കൊപ്പം നടന്നു തുടങ്ങും, ചിലപ്പോളൊക്കെ ഉള്ളുതുറന്നു ചിരിച്ചു പോകും. രണ്ടരമണിക്കൂറിനുശേഷം അധികഭാരമൊന്നുമില്ലാതെ തീയേറ്റര്‍ വിട്ടിറങ്ങാം. പക്ഷേ ആ മടക്കത്തില്‍ നമ്മോടൊപ്പം ഒരാള്‍ കൂടി ഉണ്ടാകും ആയിഷ റാവുത്തര്‍ എന്ന ആയിഷുമ്മ.

നിയമത്തില്‍നിന്ന് നീതിയിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരം എത്രയെന്ന് അളന്നു കാണിക്കുന്നുണ്ട് സിനിമ. വെള്ളക്കയും തെങ്ങുമടലും കൊണ്ട് ക്രിക്കറ്റുകളിച്ചു നടക്കുന്ന പ്രായത്തിലുള്ള ഒരു ബാലനും വാര്‍ധക്യത്തിലേയ്ക്കുകടന്ന അയല്‍വായിയായ ഉമ്മയും തമ്മില്‍ യാദൃച്​ഛികമായുണ്ടായ ഒരു വഴക്ക്. അവരില്‍ തന്നെ തീരേണ്ടയിരുന്ന ആ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ വര്‍ഷങ്ങളോളം നീളുന്നു. അത് അവരുടെയും അവര്‍ക്ക് ചുറ്റുമുള്ളരുടെയും ജീവിതത്തെ പലവിധം മാറ്റി മറിക്കുന്നുണ്ട്. കുട്ടികള്‍ സ്വന്തം കാര്യത്തില്‍ തീരുമാനം എടുക്കാറില്ല, വൃദ്ധരും. അവര്‍ക്കു വേണ്ടി മറ്റുള്ളവര്‍ കാര്യങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കുന്നു. സ്വന്തം ശരികളില്‍ കാര്യങ്ങളെത്തിക്കാന്‍ അഭിലാഷ് ശശിധരന്‍ എന്ന ബാലനും ആയിഷ റാവുത്തര്‍ എന്ന വൃദ്ധയ്ക്കും ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കേണ്ടി വന്ന കാലത്തിന്റെ കണക്കു കൂടിയാണ് ഈ സിനിമ. 

ALSO READ

അഞ്ജലി മേനോന്റെ വണ്ടര്‍ വിമെന് എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?

ഹൃദയം കൊണ്ട് കഥപറയുന്ന രീതിയാണ് തരുണ്‍ മൂര്‍ത്തിയുടേത്. സ്വന്തം ജീവിതപരിസരങ്ങളില്‍ പരിചയമുള്ളതാണെങ്കിലുമല്ലെങ്കിലും തരുണ്‍ സിനിമയിലെ ജീവിതവുമായി കാണികളും അറിയാതെ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നുപോകുന്നു. സിനിമയുടെ ക്ലൈമാക്‌സില്‍ അത്യാവശ്യമായി പരിഹരിക്കപ്പെടേണ്ടതെന്ന് കാണുന്നവര്‍ക്കും ബോധ്യമാവുന്ന തരത്തില്‍ ഒരു സാമൂഹിക പ്രശ്‌നം അവതരിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു എന്നതാണ് ഈ സംവിധായകന്റെ വിജയം. ഓപ്പറേഷന്‍ ജാവയില്‍ അത് താല്‍ക്കാലിക ജീവനക്കാരുടെ പ്രശ്‌നങ്ങളായിരുന്നെങ്കില്‍ സൗദി വെള്ളക്കയില്‍ കോടതികളില്‍ തീര്‍പ്പാകാതെ കെട്ടികിടക്കുന്ന കേസുകളാണ്. വൈകിയെത്തുന്ന നീതിയിലെ നീതികേടുകളിലേക്ക് സിനിമ വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നു.

ALSO READ

ചതുരത്തിൽ ഒതുങ്ങാത്ത റാണിയുടെ കഥ

സിനിമയുടെ മേക്കിങിനെകുറിച്ചോ സാങ്കേതികതകളെകുറിച്ചോ ചിന്തിക്കാനുള്ള അവസരം കഥാപാത്രങ്ങളായി ജീവിച്ച അഭിനേതാക്കള്‍ തന്നതേയില്ല. കാമറ അവരുടെ ജീവിതത്തെ അലോസരങ്ങളൊന്നുമുണ്ടാക്കാതെ പിന്തുടര്‍ന്നു. പശ്ചാത്തലസംഗീതം അവര്‍ക്കൊപ്പം നിന്നു. ദേവി വര്‍മ എന്ന നടി നിര്‍വികാരതയിലും, നിശ്ബദതയിലും, ഇരിപ്പിലും നടപ്പിലും വരെ ആയിഷ റാവുത്തറായി. വെറുമൊരു നോട്ടത്തില്‍ ഒരു വാക്കിന്റെ പോലും സഹായമില്ലാതെ തനിക്കു പറയാനുള്ളതൊക്കെയും വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. സത്താര്‍ ആയി എത്തിയ സുജിത്ത് ശങ്കറിന്റെ അഭിനയവും എടുത്തുപറയേണ്ടതുണ്ട്. അഭിലാഷ് ശശിധരനായി എത്തിയ ലൂക്ക്മാന്‍, ബ്രിട്ടോ ആയി എത്തിയ ബിനു പപ്പു, നസീമ ആയി എത്തിയ ധന്യ അനന്യ തുടങ്ങി മറ്റു കഥാപത്രങ്ങളൊക്കെയും തങ്ങളുടെ ഭാഗം ഭംഗിയാക്കി.

ALSO READ

റോഷാക്ക്; ഇത് പുറത്തുകാണുന്ന മനുഷ്യരുടെ കഥയല്ല

ചിലപ്പോള്‍ ഒരു സിനിമയ്ക്കുശേഷം ഒരു പുസ്തകത്തിനുശേഷം മനുഷ്യര്‍ കൂടുതല്‍ മനുഷ്യരാവാം. തീയേറ്ററിനുള്ളില്‍  സ്വയം മറന്ന് ഇരുന്നുകൊടുത്താല്‍ ഇത്രയുമേ ഉള്ളൂ മനുഷ്യന്‍ എന്ന നിരാശയിലൂടെ കയറിയിറങ്ങി ഇത്രയുമുണ്ട് മനുഷ്യന്‍ എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ തിയേറ്റര്‍ വിട്ടിറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു കൊച്ചു മികച്ചചിത്രം. അതാണ് സൗദി വെള്ളക്ക.