കൂടെ നടന്നു 
കാലിടയില്‍ 
രോമക്കുളിരാലുരുമ്മുന്ന 
കണ്‍ചിമ്മി ചുരുണ്ടു കൊഞ്ചി 
മടിയിലിരിക്കുന്ന 
പൂച്ച

എത്ര സൗമ്യമാണതിന്‍ 
ഗര്‍ജ്ജനം 

എത്ര മനുഷ്യരൂപം 
പൂണ്ടതാണതിന്‍ വിലാപം 

കുറുമ്പോടെ പിടിച്ചിട്ടും 
കിടപ്പറ വരെ കൂടെപ്പോന്നിട്ടും 
ചിരിപ്പായസങ്ങള്‍ 
കട്ടുകുടിച്ചിട്ടും 
ഏറുകൊണ്ടിട്ടില്ലത് 
സമാധാനത്തിന്റെയിത്തിരിപ്പാല്‍പ്പാത്രം 
തട്ടി മറിയ്ക്കും വരെ 

കാലില്‍ മുഖമുരസി 
നിവര്‍ന്നു തോക്കെടുക്കും വരെ 
ചോരപുരണ്ട ദ്രംഷ്ടകള്‍ 
കൊലച്ചിരിയില്‍ 
വിടരുംവരെ 
കാരിരുമ്പിന്‍ കഷ്ണം 
ഹൃദയം തുളയ്ക്കും വരെ!
ഹേ, റാം!