മരിയോ വർഗാസ് യോസയുടെ ദി സ്റ്റോറി ടെല്ലർ (പറച്ചിലുകാരൻ) എന്ന നോവലിനെ കഥാപറച്ചിലിന്റെ ശക്തിയെയും സാംസ്കാരിക സ്മൃതിയുടെ പ്രാധാന്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു മനോഹരമായ പഠനമാണ് എന്ന് പറയാം. രണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ലിഖിത ഭാഷയിൽ കഥ പറയുന്ന നോവലിസ്റ്റ് യോസയുടെയും, വാമൊഴിയിലൂടെ കഥകൾ പറയുന്ന മസ്കാരിറ്റ (മറഞ്ഞ മുഖം എന്നാണു അതിനർത്ഥം) എന്ന സൗൾ സുറാറ്റാസിന്റെയും ജീവിതങ്ങളിലൂടെ, കഥകൾ മനുഷ്യരെ എങ്ങനെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള യാത്രയാണ് ഈ കൃതി. കഥകളുടെ സാമൂഹ്യശക്തി എന്തെന്ന് മനസിലാക്കാൻ ഈ നോവൽ സഹായകമാകും.
നോവലിന്റെ ഹൃദയഭാഗം എന്നത് ഹബ്ലഡോർ (Hablador) എന്ന കഥപറച്ചിലുകാരന്റെ ആശയമാണ്. പെറൂവിയൻ ആമസോണിലെ മച്ചിഗ്വൻഗ ഗോത്രത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക ബന്ധം നിലനിർത്തുന്നത് ഈ കഥപറച്ചിലുകാരാണ്. അവർ ഒരു സ്ഥലത്ത് നിന്ന് മറ്റൊരിടത്തേക്ക് സഞ്ചരിച്ച്, ഗോത്രത്തിന്റെ മിത്തുകൾ, ചരിത്രം, സന്തോഷ ദുഃഖങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നു. ഇതിലൂടെ, ഭൗതികമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർക്കും തങ്ങൾ ഒരേ സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന ബോധം ഉണ്ടാകുന്നു. യോസ ഇതിനെ “I was deeply moved” എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്, കഥകളുടെ ഈ സംയോജക ശക്തിയോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മ നിരീക്ഷണവും മതിപ്പും മനസിലാക്കാം. “കഥകൾ മനുഷ്യരെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. അവയിലൂടെയാണ് ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ അസ്തിത്വം നിലനിർത്തുന്നത്.”
സൗൾ സുറാറ്റാസ് (മസ്കാരിറ്റ) ഒരു യഹൂദനും നിറയെ കറുത്ത പാടുകളുള്ള മുഖമുള്ളവനുമാണ്. എന്നാൽ, ആമസോണിയൻ ഗോത്രജീവിതത്തോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മീയ ആകർഷണം അദ്ദേഹത്തെ ഒരു ഹബ്ലഡോറായി മാറ്റുന്നു. അദ്ദേഹം മച്ചിഗ്വൻഗ ഗോത്രത്തിനായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയ രണ്ട് കഥകൾ ഗ്രെഗർ ടസൂറിഞ്ചിയുടെ ദുരന്തവും, ഒരു ഹബ്ലഡോറിന്റെ വധവും ഗോത്രത്തിന്റെ പുരാണങ്ങളുമായി യോജിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ, കഥകൾക്ക് ജീവിതത്തെ മാറ്റാനുള്ള ശക്തിയുണ്ടെന്ന മാസ്മരികത യോസ വരികളിലൂടെ ഭംഗിയായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
മച്ചിഗ്വൻഗ ഗോത്രത്തിന്റെ ദൈവമായ ടസൂറിഞ്ചിയുടെ കഥകൾ രസകരവും ശ്രദ്ധേയവുമാണ്. കഥയിൽ ഒരിടത്ത് ടസൂറിഞ്ചി മിന്നാമിന്നികളുമായി സംസാരിക്കുന്ന മനോഹരമായ ഭാഗമുണ്ട്. ഓരോ ജീവിയുടെയും ഒരു കഥയുണ്ടെന്നും, എല്ലാം അറിയുന്നവനാണ് ജ്ഞാനി എന്നുമുള്ള ആശയം, കഥാകഥനത്തിന്റെ സാർവത്രികതയെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. “നഖത്തിനിടയിൽ ഞെരിഞ്ഞുപോയ പേനിനും ഒരു കഥയുണ്ട്. ആ കഥ നാം കേൾക്കണം.” യോസയ്ക്ക് കഥ പറയുന്ന ഹബ്ലഡോറുകളുടെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാകുന്നത്, താൻ ഒരു കഥാകാരനായി അവരുടെ വംശത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന ബോധത്തോടെയാണ്. അതിലൂടെ കഥകളുടെ വംശപരമ്പരയിൽ താനും ഒരു കണ്ണിയാണെന്ന് അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിയുന്നു.
‘ദി സ്റ്റോറി ടെല്ലർ’ കഥകളുടെ അനശ്വരതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ആഘോഷമാണ്. അവ ജനങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും സംസ്കാരങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. യോസയുടെ ഈ നോവൽ വായനക്കാരെ ഒരു ചിന്തയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു: “നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളും കഥകളാണ്. അവയെ നാം എങ്ങനെ പറയുന്നു എന്നതാണ് നമ്മുടെ അർത്ഥം.” കഥകളുടെ അനശ്വരത ഒരു യഥാർത്ഥ്യമാണ് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താനുള്ള ശ്രമം കൂടിയാണ് ഈ നോവൽ. മനുഷ്യവർഗം ഉണ്ടായ അന്നുമുതൽ കഥ പറച്ചിലുകൾ തുടങ്ങുന്നുണ്ട്. അതാത് കാലത്ത് കഥ പറച്ചിലുകാരുടെ ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കപ്പെടവരുടെ ഭാവനാ ലോകത്തെയാണ് ഈ നോവലിലൂടെ യോസയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ അനശ്വരത തുടരും.