പൊടിഞ്ഞിറ്റിയ
തുള്ളിയെ
തപിച്ചെടുത്ത്
വിളക്കി
നീരിനെ
വെളിച്ചമാക്കി
ഖരതരമൊരു
ആമലക -
ക്കരുവാക്കി -
യൊരുക്കിയത്
ഉലയിലെച്ചൂളയല്ല,
സമരപ്പകയല്ല,
ചിപ്പിയുടെ
നിനവായിരുന്നു
ക്ഷമയായിരുന്നു!
അഴിഞ്ഞഴിഞ്ഞ്
ദൃഢത
പോയി പ്പോയി
കബന്ധാണു
രേണുവായ്
രശ്മിയായ്
പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ്
ഇരുണ്ട്
തണുവിൽ
അസാന്നിധ്യമായ് ...
ധ്യാന
മൗന
മനന
പേച്ചൊഴിയാൻ
കാരകം
കാല
കാര്യം!▮