അഡ്വ. ബി. രാമൻ പിള്ളക്കെതിരായ അന്വേഷണം: പൊതുബോധത്തിന്റെ കൈയടി നേടാനുള്ള പ്രഹസനം

ലൈംഗികാക്രമണക്കേസിൽ പ്രതിയായ നടൻ ദിലീപിനു വേണ്ടി കോടതിയിൽ ഹാജരാകുന്ന അഭിഭാഷകൻ ബി. രാമൻപിള്ളയെ, സാക്ഷികളെ സ്വാധീനിച്ചതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കേസിൽ ചോദ്യം ചെയ്യലിന് ഹാജരാകാൻ പൊലീസ് വിളിപ്പിച്ചത്, നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയിൽ പൊലീസ് അവരുടേതല്ലാത്ത മേഖലകളെ ഭീഷണിയിലൂടെ വരുതിക്കുനിർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമാണ്, അപലപനീയവും എതിർക്കപ്പെടേണ്ടതുമാണ്.

ഒരു അഭിഭാഷകനെ അയാൾ ഹാജരാകുന്ന കേസിൽ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ വിളിപ്പിക്കുന്നത് നിയമനടപടികളെ സ്വാധീനിക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമമാണ്. വളരെ കൃത്യമായ തെളിവുകളുണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമാണ് ഒരു അഭിഭാഷകനെ അയാൾ/അവൾ ഹാജരാകുന്ന കേസിൽ അന്വേഷണപരിധിയിൽ ഉൾപ്പെടുത്താനാകൂ. അല്ലാത്തപക്ഷം അത് നീതിനടത്തിപ്പിനെ ഒട്ടാകെ ബാധിക്കും. പൊലീസിനും ഭരണകൂടത്തിനും പ്രത്യേകമായ എതിർ താത്പര്യങ്ങളുള്ള കുറ്റാരോപിതരുടെ കേസുകളിൽ ഹാജരാകാൻ അഭിഭാഷകർ ഭയക്കുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ അതേ യുക്തിയാണ് ബി.രാമൻപിള്ളക്കുനേരെയുള്ള ഈ അന്വേഷണ നാടകവും.

പൊതുബോധത്തിന്റെ കയ്യടി നേടാൻ അന്വേഷണത്തിന്റെ പല ഘട്ടങ്ങളിലും പൊലീസ്​ നടത്തുന്ന ഇത്തരം പ്രഹസനങ്ങൾ പലപ്പോഴും യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള കേസിന്റെ ബലത്തെ തന്നെ ദുർബ്ബലമാക്കും.

ദിലീപ് പ്രതിയായ ലൈംഗികാക്രമണ കേസിൽ പൊലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരെ വധിക്കാനുള്ള ഗൂഢാലോചന എന്നത് ഇത്തരത്തിലൊന്നാണ്. കുറ്റകൃത്യത്തിൽ നേരിട്ട് പങ്കാളിയല്ലാത്ത ഒരു പ്രതി ഗൂഢാലോചന നടത്തിയെന്ന് തെളിയിക്കാൻ നിരവധി അനുബന്ധ തെളിവുകൾ വേണം. അത് interested witness-നെ വെച്ചുകൊണ്ട് തെളിയിക്കാം എന്ന ആത്മവിശ്വാസമൊക്കെ കുറച്ചുനാൾ മാധ്യമങ്ങളിൽ ആളു കളിക്കാൻ കൊള്ളാം എന്നല്ലാതെ കോടതിയിൽ നിലനിൽക്കാൻ പാടാണ്. ദിലീപ് പ്രതിയായ ലൈംഗികാക്രമണക്കേസിൽ സാമാന്യമായി അയാൾ പ്രതിയും കുറ്റക്കാരനുമാണെന്ന് കരുതാൻ കഴിയുന്ന തെളിവുകൾ പൊതുമണ്ഡലത്തിൽത്തന്നെ ഏതാണ്ട് ലഭ്യമാണ്. എന്നാൽ കോടതിയിൽ ഇത് "ഏതാണ്ട്' തെളിയിച്ചാൽ പോരാ. സംശയാതീതമായി തെളിയിക്കണം. തെളിവുകൾ കൂട്ടിവായിക്കാനുള്ള കോടതിയുടെ സന്നദ്ധത അപ്പോൾപ്പോലും ബിഷപ്പ് ഫ്രാങ്കോയെ കുറ്റവിമുക്തനാക്കിയ പോലുള്ള നീതിയും നിയമവും തലതിരിച്ചിട്ട വിധിന്യായങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാം എന്നത് വേറെ കാര്യം.

പറഞ്ഞുവന്നത് ഗൂഢാലോചനക്കേസ് തെളിയിക്കുക എന്നാൽ പ്രതിയുടെ അഭിഭാഷകനെ കഴുത്തിനു കുത്തിപ്പിടിക്കുക എന്നല്ല. ക്രിമിനൽ കേസുകളിൽ സാക്ഷികൾ കൂറുമാറുന്നതിനു അഭിഭാഷകരെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതിൽ ഒരു യുക്തിയുമില്ല. കേസ് അഭിഭാഷകന്റേതല്ല, പ്രതിയുടേതും വാദിയുടേതുമാണ്. അതിൽ വിധിക്കേണ്ടതും ശരിതെറ്റുകൾ നോക്കേണ്ടതും കോടതിയാണ്, അഭിഭാഷകനല്ല. A lawyer is a court officer assisting the court to reach in a judicious judgement by sorting and analysing the evidence. The lawyers are assisting the court to make this process democratic and judicious by presenting the arguments of all the parties in the conflict .

ഇനി ഒരു അഭിഭാഷകൻ എങ്ങനെയാണ് അയാളുടെ മുന്നിൽ വരുന്ന കക്ഷികളെ കോടതിയിൽ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടത്? "പ്രത്യേക സാഹഹചര്യങ്ങളിൽ ഒഴികെ' ഒരു അഭിഭാഷകൻ തന്റെ നിയമ സേവനം ആവശ്യപ്പെട്ടെത്തുന്ന കക്ഷികൾക്ക് അത് നൽകാൻ ബാധ്യസ്ഥനാണ്. തന്റെ വൈദഗ്ധ്യത്തിനുള്ള monetary consideration എത്രയാണെന്ന് അയാൾക്ക് പറയാം. Bar Council of India ചട്ടങ്ങളിൽ ഇക്കാര്യം പറയുന്നു, "An advocate is bound to accept any brief in the courts or tribunals or before any other authority in or before which he proposes to practice. He should levy fees which is at par with the fees collected by fellow advocates of his standing at the Bar and the nature of the case. Special circumstances may justify his refusal to accept a particular brief.'

കോടതിക്കുമുന്നിൽ കേസ് നടത്തിപ്പിൽ നിയമവിരുദ്ധമായ മാർഗങ്ങൾ അഭിഭാഷകൻ ഉപയോഗിക്കരുത്. അല്ലാതെ തന്റെ കക്ഷി എന്തൊക്കെ ചെയ്യുന്നു എന്നും അയാളുടെ നല്ല നടപ്പും ഉറപ്പുവരുത്തേണ്ട ഒരു ബാധ്യതയും അഭിഭാഷകനില്ല. കുറ്റാരോപിതനും അഭിഭാഷകനും തമ്മിലുള്ള ആശയവിനിമയം വെളിപ്പെടുത്തേണ്ട നിയമപരമായ ബാധ്യത അഭിഭാഷകനില്ല. അങ്ങനെയല്ലാതെവന്നാൽ അഭിഭാഷകർ police informers ആയി മാറുന്ന തരത്തിലാകും നീതിനടത്തിപ്പ്.

കുറ്റകൃത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പൊതുബോധ ധാർമികതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അഭിഭാഷകർ പ്രവർത്തിക്കരുത്. അത് കോടതിയുടെ മുന്നിലെത്തുംമുമ്പ് തന്നെ കുറ്റവാളിയെ വിധിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്കെത്തും. എനിക്കോ നിങ്ങൾക്കോ കോടതിക്കുപുറത്ത് ദിലീപ് ലൈംഗികാക്രമണക്കേസിൽ കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് കരുതാനും അത് പറയാനും അവകാശമുണ്ട് (കുറ്റകരമായ അധിക്ഷേപമല്ല അതിന്റെ ലക്ഷ്യമെങ്കിൽ). എന്നാൽ അതൊന്നും ഒരു പ്രതിക്ക് നീതിന്യായ കോടതിയിൽ അഭിഭാഷകന്റെ നിയമസഹായം ലഭിക്കാതിരിക്കാനുള്ള കാരണമല്ല. ഒരു പ്രതിക്കും വിചാരണവേളയിൽ നിയമസഹായം ലഭിക്കാതെ പോകരുത് എന്നതുകൊണ്ടാണ് നിയമസഹായം ഏർപ്പാടാക്കാൻ കഴിയാത്ത പ്രതികൾക്ക് Legal Service Authority മുഖേന അഭിഭാഷകനെ ഏർപ്പാടാക്കുന്നത്.

ഏതുതരത്തിലുള്ള jurisprudential logic ആണ് നിങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിവെക്കുന്നത് എന്നത് വളരെ പ്രധാനമാണ്. രാമൻപിള്ള ദിലീപിനുവേണ്ടി ഹാജരായാൽ അത് തെറ്റാണ് എന്ന് പറയുന്ന അതേ യുക്തിയിലാണ് കോയമ്പത്തൂർ സ്ഫോടനക്കേസിലെ പ്രതികൾക്കുവേണ്ടി ആരും ഹാജരാകരുതെന്ന് അവിടത്തെ ബാർ അസോസിയേഷൻ പ്രമേയം പുറപ്പെടുവിച്ചതും അജ്മൽ കസബിനു വേണ്ടി ഹാജരായ അഭിഭാഷകരെ സംഘപരിവാർ ദേശദ്രോഹികളെന്നു വിളിച്ചതും അഫസൽ ഗുരുവിനുവേണ്ടി ഹാജരായവർ ദേശദ്രോഹികളായതുമൊക്കെ. നീതിന്യായവിചാരം അതുണ്ടാക്കുന്ന യുക്തിയുടെകൂടി പശ്ചാത്തലത്തിൽ വേണം നടത്താൻ. ‘നീയല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ തന്ത കുളം കലക്കിയിട്ടുണ്ട്’ എന്ന ചെന്നായയുടെ ന്യായത്തിനോട് വാസ്തവത്തിൽ ‘ആട്ടിൻകുട്ടിയുടെ അച്ഛൻ കുളം കലക്കിയിരുന്നോ’ എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ യുക്തിയെയാണോ നിങ്ങൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് എന്നത് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട സംഗതിയാണ് നീതിവിചാരത്തിൽ.

ധാർമ്മികയ്ക്ക് നിരവധി ഭാഷ്യങ്ങളുണ്ടാകും. ദേശദ്രോഹം എന്താണ് എന്നതിന് അഫ്‌സൽ ഗുരുവിനു വേണ്ടി ഹാജരാകാതിരിക്കുന്നതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നത് ഒരു ധാർമിക വിചാരമാണ്. എന്നാൽ അങ്ങനെയല്ല എന്ന് തോന്നുകയും അയാൾക്കുവേണ്ടി അർദ്ധരാത്രിയിൽ കോടതി തുറപ്പിച്ച് വാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് മറ്റൊരു ധാർമിക ബോധമാണ്. അപ്പോൾ അഭിഭാഷകർ തങ്ങളുടെ ബോധ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് കേസുകളിൽ കുറ്റക്കാരെ കണ്ടെത്താൻ തുടങ്ങുന്നത് അസംബന്ധമാണ്. ഇരുകൂട്ടരെയും കേൾക്കുന്നു എന്നതാണ് സാമാന്യനീതിയുടെ പ്രാഥമിക തത്വം. Audi alteram partem (listen to the other side) എന്നത് നീതിനടത്തിപ്പിന്റെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണമാണ്. അത് നടക്കേണ്ടത് കോടതിയിലാണ്, അഭിഭാഷകരുടെ മുറികളിലല്ല.

കക്ഷിയെ വിചാരണ നടത്തിയ് അഭിഭാഷകൻ കുറ്റക്കാരനാണോ അല്ലയോ എന്ന് വിധിക്കേണ്ടതില്ല. Lord Denning പറയുന്നപോലെ, "How can a barrister consistently urge a jury to find a man not guilty when the barrister himself must know that the man is guilty? The answer to that question is that the barrister is not to set himself up as a judge of his client's case. He is only the mouthpiece of the client to put the case before the jury. No matter how improbable or incredible-or even impossible-it may seem for his client's case to succeed, he must put it before the jury for them to judge.' Denning ഇക്കാര്യത്തിൽ Samuel Johnson - quote ചെയ്യുന്നുണ്ട്, "A lawyer is not to tell what he knows to be a lie: he is not to produce what he knows to be a false deed: but he is not to usurp the province of the jury and the judge and determine what shall be the effect of evidence - what shall be the result of legal argument.'

വിധിക്കുക എന്നതും തെളിവുകൾ ബോധ്യപ്പെടുക എന്നതും കോടതിയുടെ ചുമതലയാണ്, അതുകൊണ്ടാണ് BCI ചട്ടങ്ങളിൽ പറയുന്നത്; "It shall be the duty of an advocate fearlessly to uphold the interests of his client by all fair and honourable means without regard to any unpleasant consequences to himself or any other. He shall defend a person accused of a crime regardless of his personal opinion as to the guilt of the accused, bearing in mind that his loyalty is to the law which requires that no man should be convicted without adequate evidence.

അഭിഭാഷകർ പ്രതികൾക്കുവേണ്ടി ഹാജരാകുന്ന കാര്യത്തിലെ നിയമ, ധാർമിക പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ, കോയമ്പത്തൂർ സ്ഫോടനക്കേസിൽ പ്രതികൾക്ക് വേണ്ടി ഹാജരാകില്ലെന്ന കോയമ്പത്തൂർ ബാർ അസോസിയേഷന്റെ പ്രമേയത്തിന്മേലുള്ള കേസിൽ സുപ്രീംകോടതി ഇത് കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കി: "Professional ethics requires that a lawyer cannot refuse a brief, provided a client is willing to pay his fee, and the lawyer is not otherwise engaged. Hence, the action of any Bar Association in passing such a resolution that none of its members will appear for a particular accused, whether on the ground that he is a policeman or on the ground that he is a suspected terrorist, rapist, mass murderer, etc. is against all norms of the Constitution, the Statute and professional ethics. It is against the great traditions of the Bar which has always stood up for defending persons accused of a crime. Such a resolution is, in fact, a disgrace to the legal community. We declare that all such resolutions of Bar Associations in India are null and void and the right-minded lawyers should ignore and defy such resolutions if they want democracy and rule of law to be upheld in this country. It is the duty of a lawyer to defend no matter what the consequences.

അഭിഭാഷകൻ കോടതിക്ക് മുന്നിൽ ഒരു തർക്കത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിലെ പ്രതിയുടെ വാദങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് അയാൾക്ക് കക്ഷി (Client)/കുറ്റാരോപിതർ (Accused) നൽകിയ വിവരങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്​, നിയമപരമായ പിൻബലത്തോടെയാണ്​. ഇത് തന്നെയാണ് ക്രിമിനൽ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ Prosecution -ഉം ചെയ്യുന്നത്. ദിലീപ് പ്രതിയായ കേസിൽ നമുക്ക് ഈ യുക്തിയെ ഒന്ന് ചവിട്ടിപ്പിടിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്ന് തോന്നും. നീതിയുടെ യുക്തി അതായിക്കൂടാ. വ്യാജ ഏറ്റുമുട്ടൽ കൊല- Extra judicial killings -അത് ലെെംഗിക പീഡനം നടത്തിയ ആളാകുമ്പോൾ പൊതുജനം കയ്യടിക്കുമായിരിക്കും. നീതിവിചാരത്തിന്റെ യുക്തിക്ക് അത്തരം കയ്യടികളിൽ മനം മയങ്ങാനുള്ള ആഡംബരമില്ല.

ഏതൊരു കുറ്റാരോപിതനും വേണ്ടി കോടതിയിൽ ഹാജരാവുക എന്നത് അഭിഭാഷകന്റെ തൊഴിൽപരമായ അവകാശമാണ്. അത് നിയമവ്യവസ്ഥയുടെ അവിഭാജ്യഘടകവുമാണ്. അതിനെ ഇത്തരത്തിലുള്ള intimidation tactics ഉപയോഗിച്ച് തടസപ്പെടുത്താനുള്ള പൊലീസ്​ ശ്രമം അങ്ങാടിയിൽ തോറ്റതിന് അമ്മേടെ നെഞ്ചത്ത് എന്ന മട്ടിലുള്ള വെപ്രാളമാണ്. ഒപ്പം തങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ മറ്റാരും നിയമം പറയേണ്ട എന്ന, കേരളത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന പൊലീസ് രാജിന്റെ മറ്റൊരു രൂപവും.