പഹൽഗാം ഭീകരാക്രമണത്തിൽ വേദനിക്കുന്ന
എൻെറ പാകിസ്ഥാനി സുഹൃത്ത്…

“ഐ ഫീൽ ദ പെയ്ൻ. ഈ ഭീകരരിൽ ചിലർ ഞാൻ ജനിച്ച നാട്ടിൽ നിന്നാണെന്നതിൽ എനിക്ക് അപമാനമുണ്ട്. അമർഷമുണ്ട്, ദുഃഖമുണ്ട്. ബട്ട് വാട്ട് ക്യാൻ ഐ ഡു?” ഓസ്ട്രേലിയയിലെ പാകിസ്ഥാനി സുഹൃത്തുമായുള്ള ആത്മബന്ധത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ആഴ്ച. ഡോ. പ്രസന്നൻ പി.എ. ഓസ്ട്രേലിയയിൽ നിന്ന് എഴുതുന്ന കോളം Good Evening Friday തുടരുന്നു.

Good Evening Friday - 25

എനിക്കൊരു പാകിസ്താനി സുഹൃത്തുണ്ട്. ഞങ്ങൾ ഒരേ സമയത്ത് ഓസ്ട്രേലിയയിൽ വന്നതാണ്. ഏതൊരു വിദേശി ഡോക്ടറും ഇവിടെ സഞ്ചരിക്കേണ്ട പരീക്ഷ - പരീക്ഷണ വീഥികളിൽ ഞങ്ങൾ സഹയാത്രികരായിരുന്നു. ആ യാത്രകൾ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ ശക്തമായ ഒരാത്മബന്ധം ആവിർഭവിക്കാൻ കാരണമായി. മാത്രവുമല്ല മൂപ്പര് ഒരു നല്ല ചങ്ങാതിയുമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ വല്ലപ്പോഴും ഒരുമിച്ച് ഓസ്ട്രേലിയൻ വൈൻ കഴിക്കും, പാകിസ്ഥാനി സ്റ്റൈലുണ്ടാക്കിയ ബീഫ് എനിക്കും, കേരള സ്റ്റൈൽ പോർക്ക് ഫ്രൈ ഞാനങ്ങോട്ടും കൊടുക്കും.

മൂപ്പരുടെ പ്രധാന ഹോബി തന്നെ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കുക എന്നതാണ്. അതിനി സാമ്പത്തികമായാലും കായികമായാലും പുള്ളി സന്തോഷത്തോടെ ചെയ്യും. ചങ്ങാതീടെ ‘നേരെ വാ നേരെ പോ’ എന്ന പ്രകൃതം കാരണം പല പ്രാവശ്യം പറ്റിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ പിന്നെ പറ്റിക്കപെടാതിരിക്കാനുള്ള വിദ്യകളൊക്ക മൂപ്പര് പഠിച്ചു, പഠിക്കേണ്ടി വന്നു എന്നു പറയുന്നതാണ് ശരി. അതും കൂടാതെ മൂപ്പർക്ക് ഒരു ട്രേഡ് മാർക്ക് ചിരിയുണ്ട്. ഒരു മാതിരി പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ ആ ചിരിയിൽ പരിഹരിക്കപ്പെടും. ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ നേഴ്സ് പുള്ളിയോട് പറയും,

"ആ രോഗിയുടെ ഫാമിലി കുറച്ചു ദേഷ്യത്തിലാണ്, ഡോക്ടറോട് സംസാരിക്കണമെന്ന് പറയുന്നു."

അങ്ങനെ അസംതൃപ്തരും സംഘടിതരുമായ കുടുംബാംഗങ്ങൾ മൂപ്പരെ കാണാൻ വരുന്നു. 100 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡിൽ തിളച്ചുമറിഞ്ഞായിരിക്കും ചിലപ്പോൾ അവരുടെ വരവ്. പ്രത്യേകിച്ച് വിദേശി ഡോക്ടറാണെന്ന് കാണുമ്പൊൾ ചില കൂട്ടർക്ക് ബോയിലിങ്ങ് പോയിന്റ് വളരെ താഴെയായിരിക്കും. മൂപ്പര് യു.എൻ സമാധാനസേനയിലെ അംഗത്തെ പോലെ ഒരു ഫാമിലി മീറ്റിംഗ് നടത്തും. പുള്ളിക്ക് സ്റ്റൈലൻ ഇംഗ്ലീഷ് ആക്സെന്റും ഉണ്ട്. കുറച്ച് നേരത്തെ വർത്തമാനത്തിന് ശേഷം പുള്ളി വലിയ തമാശയൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു ഫലിതം പറയും, എന്നിട്ട് ചിരിക്കും.

യുദ്ധസജ്ജരായി വന്ന ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം മറന്ന് അറിയാതെ ചിരിച്ചുപോകും. പോകുമ്പോൾ നേഴ്സറി കുട്ടികൾ ക്ലാസിൽ പറയുന്നത് പോലെ ബന്ധുക്കൾ ഒന്നായോ ഒറ്റക്കോ പറയുന്നത് കേൾക്കാം, "താങ്ക് യു വെരി മച്ച് ഡോക്ടർ, വി അപ്രീഷിയേറ്റ് യുവർ ടൈം."

ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും മൂപ്പർക്ക് ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്. ഇന്ത്യയിൽ ഭീകരാക്രമണമോ, അല്ലെങ്കി ഇന്ത്യ-പാക് സംഘർഷം അത്യാസന്നമാകുകയോ ചെയ്താൽ പിന്നെ പുള്ളി അതൊന്നടങ്ങുന്നതു വരെ എന്നെ അഭിമുഖീകരിക്കുകയില്ല. നേരിട്ട് കാണേണ്ട സന്ദർഭങ്ങൾ മൂപ്പർ വളരെ വിദഗ്‌ധമായി ഒഴിവാക്കും. പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ ഒന്നടങ്ങുമ്പോ പുള്ളി വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. ഞങ്ങൾ കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് അങ്ങനെയൊരു സംഭവമുണ്ടായെന്നേ ഭാവിക്കില്ല.

ഇത്തരം അപ്രത്യക്ഷപെടൽ മാത്രമാണ് പുള്ളിയിൽ ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ന്യൂനത. ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ മൈനർ വീക്ക്നെസ്സ് എന്ന നിലയിൽ ഞാനതിനെ നിസ്സാരവൽക്കരിച്ചു (Positively Trivilised). പല പ്രാവശ്യം ചോദിക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും മൂപ്പരുടെ ചിരി കാണുമ്പോ ഞാനതങ്ങ് വേണ്ടെന്ന് വക്കും.

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ സൗഹാർദ്ദനദി വരൾച്ചയും വെള്ളപ്പൊക്കവുമില്ലാതെ ഒഴുകികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഭീകര ആക്രമണം നടന്നത്. പതിവുപോലെ പുള്ളി അപ്രത്യക്ഷനായി. അതിന് തലേ ദിവസം വരെ ഞങ്ങൾ കണ്ടതാണ്. സ്റ്റാഫ് റൂമിലോ, ലൈബ്രറിയിലോ ഒന്നും പിന്നീട് അങ്ങേരെ കണ്ടില്ല. എന്നെ കൃത്യമായി പുള്ളി ഒഴിവാക്കുകയാണ്. ഒരു യാദൃച്ഛികത എന്നോണം കാണേണ്ട ഒഫീഷ്യൽ കാര്യങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായതുമില്ല.

ഇന്നലെ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റൽ ക്യാന്റീനിലേക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു ലോങ്ങ് കോറിഡോർ ആണ്. പെട്ടെന്ന് മൂപ്പര് പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. ഒരു രക്ഷയുമില്ല. എനിക്ക് നേർ വരികയല്ലാതെ പുള്ളിക്ക് വേറെ ഒരു വഴിയുമില്ല. അതും ഇന്ത്യൻ നടപടികളുടെ വാർത്തകൾ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നിസ്സഹായാവസ്ഥയിലാണ് ചങ്ങാതി, വിളറുന്നുണ്ട്, എന്നാൽ ചിരി വരുത്തുന്നുമുണ്ട്.

അദ്ദേഹത്തെ ഇനിയും വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടന്നു കരുതി ഞാൻ ഹായ് ഹസ്സൻ, വരൂന്ന് പറഞ്ഞ് ക്യാന്റീനിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ, റഫീഖ് അഹമ്മദ് എഴുതിയതുപോലെ ഒരു 'നിറ മൗന ചഷകത്തിൻ ഇരുപുറവു'മായി ഞങ്ങളിരുന്നു. മൂപ്പരുടെ പരിഭ്രാന്തി ഇത്തിരി കുറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു,

"അതേയ് നമ്മളൊക്കെ ആത്യന്തികമായി മനുഷ്യരാണ്, ഞാനും മനുഷ്യനാണ്, നീയുമാണ്. അതുകൊണ്ട് നമ്മക്ക് മനുഷ്യരായി പെരുമാറാം. അതല്ല നീ പാകിസ്താനാവാണെങ്കി, ഐ വിൽ ബി ഫോഴ്സ്ഡ് ടു ബി ഇന്ത്യ. ഏതുവേണമെന്ന് നീ തീരുമാനിക്ക്."

എന്റെ സ്യൂഡോ ഗൗരവം കണ്ടിട്ടാണോ, അതോ നാടകീയമായ സംഭാഷണം കേട്ടിട്ടാണോ പുള്ളിയങ്ങ് ചിരിച്ചുപോയി. ആഴം കൂടിയ ട്രേഡ് മാർക്ക് ചിരി,

"നമ്മക്ക് മനുഷ്യരാകാം അതാ നല്ലത്"

"അതു തന്നെയാണ് നല്ലത്."

അങ്ങനെ അന്റാർട്ടിക് ഉരുകി ശാന്തസമുദ്രമായി.

“ഐ ഫീൽ ദ പെയ്ൻ. ഈ ഭീകരരിൽ ചിലർ ഞാൻ ജനിച്ച നാട്ടിൽ നിന്നാണെന്നതിൽ എനിക്ക് അപമാനമുണ്ട്. അമർഷമുണ്ട്, ദുഃഖമുണ്ട്. ബട്ട് വാട്ട് ക്യാൻ ഐ ഡു?”

മനസ്സിലുള്ള ദുഃഖം ഞാൻ അയാളുടെ മുഖത്ത് കണ്ടു.

“നത്തിങ്ങ്” ഞാൻ ഹസനെ നോക്കി, “യു ആർ എ ഗുഡ് ഹ്യൂമൻ ബീയിങ്ങ്, ദാറ്റ്സ് ഓൾ യു ക്യാൻ ബി”

അനന്തരം ഞങ്ങൾ ഓരോ കപ്പ് cappuccino കഴിച്ചു. തിരികെ ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഞാനാലോചിച്ചു, "ഈ ഓസി (Aussie) ലാൻഡിൽ വന്ന സമാധാനം എപ്പോ അവിടെ LOC യിൽ വരും?"

വരും വരുമായിരിക്കും!

Cheers!!!

GOOD EVENING FRIDAY മറ്റ് ഭാഗങ്ങൾ വായിക്കാം

Comments