ആലുവ മാർക്കറ്റിലെ ആ കാഴ്​ച;
ഭരണകൂടത്തെക്കുറിച്ചും സമൂഹത്തെക്കുറിച്ചും
ചില ആശങ്കകൾ…

അന്തർ സംസ്​ഥാന തൊഴിലാളികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, കഴിഞ്ഞ ഏഴ് വർഷത്തെ ഫീൽഡ് വർക്ക് അനുഭവത്തിൽ ഒട്ടേറെ ദുരന്തമുഖങ്ങളിൽ കൂടി സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ആലുവ മാർക്കറ്റിൽ മാലിന്യക്കൂമ്പാരത്തിൽനിന്ന്​ ക​ണ്ടെടുക്കപ്പെട്ട ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കാഴ്​ച മറക്കാനാകാത്ത ഒന്നായിരുന്നു.

അവളുടെ ശരീരത്തിനുമേൽ വച്ചിരുന്ന പാറക്കല്ലുകൾ ചാക്കിൽ കെട്ടി കൊണ്ടുവന്ന ചുമട്ടുതൊഴിലാളിയായ ഹമീദുമായി സംസാരിച്ചു: ‘‘സംഭവദിവസം വൈകീട്ട് മൂന്നേകാലോടെ കുട്ടിയെ ഒരു കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളി ഈ വഴി കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു. ഞങ്ങളോടൊപ്പം ജോലി ചെയ്യുന്ന താജുദ്ദീൻ അയാളെ തടഞ്ഞു നിർത്തുകയും കുട്ടി ഏതാണെന്ന് അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്തു. മകളാണെന്നായിരുന്നു അയാളുടെ മറുപടി. മദ്യപിക്കാൻ പോകുന്നു എന്ന്​ ആംഗ്യം കാണിച്ചപ്പോൾ പിന്നെ അയാളോട്​ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.’’
‘‘മാർക്കറ്റിനുസമീപമുള്ള ഈ ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന ഈ പൊതുഇടം വൈകീട്ട് മുതൽ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ മദ്യപാന സ്​ഥലമാണ്​. ഞങ്ങളാരും ഇങ്ങോട്ട് വരാറില്ല.’’ ആ തൊഴിലാളി ഇത്രയും കൂടി പറഞ്ഞു.

താജുദീനുമായും ഞാൻ സംസാരിച്ചു.
സംഭവദിവസം വൈകീട്ട് മൂന്നരയോടെ കുട്ടിയെ ഈ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളിക്കൊപ്പം കണ്ടതിൽ സംശയം തോന്നിയപ്പോഴാണ്​ തടഞ്ഞുനിർത്തി ഇത് ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചതെന്ന്​ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. മകളാണ്​ എന്നും മദ്യപിക്കാൻ പോകുന്നു എന്നും അയാൾ പറഞ്ഞതിൽ തനിക്ക്​ ഒരസ്വഭാവികതയും തോന്നിയില്ല. കാരണം, അവർ പോകുന്ന ആ പ്രദേശം കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ കേന്ദ്രം തന്നെയായിരുന്നു. കൂടാതെ ആ കുട്ടി അയാളോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

‘‘ആ കുട്ടിയുടെ ഭാവത്തിൽനിന്ന്​ അയാളോട്​ എന്തെങ്കിലും അകൽച്ചയോ ബലപ്രയോഗത്തിന്റെ സൂചനയോ പ്രകമല്ലായിരുന്നു. അവർ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവരുടെ പുറകെ മൂന്നുനാലു പേർ പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നു മണി കഴിഞ്ഞാൽ മാർക്കറ്റിലെ മാലിന്യകേന്ദ്രം കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളിരുന്നു മദ്യപിക്കുന്ന സ്​ഥലമായതിനാൽ പിന്നീട് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കിയതുമില്ല. പിറ്റേന്നുരാവിലെ ഫേസ്ബുക്കിൽ ഈ കുട്ടിയുടെ ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിളിച്ചു പറയുകയും അവർ സി സി ടി വിയിൽ ഇയാൾ, ഈ കുട്ടിയെയും കൊണ്ട് മാർക്കറ്റിന്റെ ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ പ്രദേശത്തേക്ക് പോവുകയും ചെയ്തതായി കണ്ടത്​. എന്നാൽ പോലീസുകാർക്ക് മൃതശരീരം കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല. പ്രതിയുമായി വന്ന അവർ തിരച്ചിൽ നടത്തിയപ്പോൾ പ്രതി തന്നെയാണ് മൃതശരീരം പോലീസുകാർക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തത്.’’- താജുദ്ദീൻ പറഞ്ഞു.

ഇതിനുശേഷം ചൂർണിക്കരയിലെ 18-ാം വാർഡ് മെമ്പർ റംല അലിയാരുമായി സംസാരിച്ചു. നിരവധി കുടിയേറ്റത്തൊഴിലാളികൾ പാർക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ചൂർണിക്കര ഗ്രാമപഞ്ചായത്ത്. പ്രതിയായ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളി താമസിക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിനുതാഴെ ഒരു മുറിയിൽ കുടുംബമായി താമസിക്കുന്നവരാണ് കൊല്ലപ്പെട്ട കുട്ടിയും കുടുംബവും എന്നാണ്​ അവർ പറഞ്ഞത്​.

കേരളത്തിൽ എത്ര കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുണ്ട്​ എന്നോ, അവർ എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു എന്നോ സമൂഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നതിന്റെ തെളിവായി ഇതിനെ ഞാൻ കാണുന്നു.

വാർഡ് മെമ്പർ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഈ കുട്ടിയുടെ കുടുംബം താമസിക്കുന്ന പ്രദേശത്ത് ഞാൻ പോയി. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾ കുടുംബമായും അല്ലാതെയും തിങ്ങിപ്പാർക്കുന്ന പ്രദേശമാണിത്​. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ധാരാളം കുട്ടികളുണ്ട് ആ പ്രദേശത്ത്. അവരെല്ലാം ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുൻവശത്ത് കളിക്കാറുണ്ട്​. തൊഴിലാളികൾ അവർക്ക് മിട്ടായിയും മറ്റും വാങ്ങി കൊടുക്കാറുമുണ്ട്. അത്തരത്തിൽ ഒരാളിൽനിന്നാണ്​ ഈ പെൺകുട്ടിക്ക്​ ഈയൊരു ക്രൂരാനുഭവമുണ്ടായത്.

ഭരണകൂടത്തിന്റെ പങ്ക്​

ഈ കുട്ടിയുടെ കൊലപാതകത്തിൽ ഒരാൾക്കല്ല, ഒരുപാട് പേർക്ക് പങ്കുണ്ട്. അതിൽ, കുടിയേറ്റ തൊഴിൽ സമൂഹത്തെ നിസ്സംഗമായി അവഗണിച്ചുവിടുന്ന, അവരെ ചൂഷണത്തിന്​ വിട്ടുകൊടുക്കുന്ന, ഭരണകൂട സംവിധാനങ്ങളുടെ പങ്ക്​ വിചാരണ ചെയ്യപ്പേടേണ്ടതാണ്​.
മാതാപിതാക്കളുടെ പരാതി കിട്ടി, കൃത്യസമയത്ത്​ അന്വേഷണം തുടങ്ങിയെന്നും അത്​ ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ പൂർത്തിയാക്കിയെന്നും പൊലീസ്​ അവകാശപ്പെടുമ്പോൾ, ഉയരുന്ന പ്രധാന ചോദ്യം, എന്തുകൊണ്ട്​ ഈ കുട്ടിയെ മരണത്തിൽ നിന്ന്​ രക്ഷപ്പെടുത്താനായില്ല എന്നതാണ്​. അതിന്, ചട്ടപ്പടിയായ​ നിരവധി പൊലീസ്​ ഭാഷ്യങ്ങൾ കാണുമായിരിക്കും. എന്നാൽ, അടിസ്​ഥാനപരമായ ഒരു ചോദ്യം, ഭരണകൂട സംവിധാനങ്ങളെ പ്രതിക്കൂട്ടിലാക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം ഉയരുന്നുണ്ട്​: ഒരു രേഖയുമില്ലാതെ കേരളത്തിലെത്തുന്ന അനവധി കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളിൽ ഒരാൾ മാത്രമാണ് ഈ കേസിലെ പ്രതി. ഓരോ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളിയും ഒരു പ്രദേശത്ത്​ താമസിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ഒന്നുകിൽ കോൺട്രാക്റ്ററോ അല്ലെങ്കിൽ വീട്ടുടമസ്ഥനോ അയാളുടെ വിവരം പോലീസിന്​ നൽകണമെന്ന ലിഖിതമല്ലാത്ത നിയമമുണ്ട്. ലിഖിതമല്ലാത്തതു കൊണ്ടുതന്നെ പാലിക്കപ്പെടണമെന്ന്​ പൊതുസമൂഹത്തിനു വാശിപിടിക്കാനും ആകില്ല. അതായത്​, ഈ കുടിയേറ്റ ​തൊഴിലാളിയെ കുറിച്ച്​ നമ്മുടെ സംവിധാനങ്ങൾക്ക്​ ഒന്നും അറിയില്ല.

മാതാപിതാക്കൾക്ക് കുട്ടിയുടെ കാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധക്കുറവുണ്ടായതായി നാട്ടുകാരിൽ ചിലരുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ കേട്ടു. പട്ടിണി മൂലം ആവശ്യത്തിന് ആഹാരം ലഭിക്കാതെ, കിട്ടുന്നത്​ വാങ്ങിക്കഴിക്കുന്ന ശീലം ഈ കുട്ടികളിലുണ്ട്​. അത്​ ആര്​ വാങ്ങിക്കൊടുത്താലും അവർ വാങ്ങിക്കഴിക്കും. ദാരിദ്ര്യത്തിന്റേതായ അത്തരമൊരു സാഹചര്യം നാം സൗകര്യപൂർവം മറച്ചുപിടിക്കുകയാണ്​. മാത്രമല്ല, അഞ്ചു വയസ്സുകാരിയായ കുട്ടിയെപ്പോലും വീട്ടിൽ തനിച്ചാക്കി പണിക്കുപോകേണ്ടിവരുന്ന അവസ്​ഥയുള്ള മാതാപിതാക്കളുമാണിവർ എന്നും ഓർക്കണം. ഇത്തരമൊരവസ്​ഥയിൽ, കുട്ടികൾക്കും മറ്റും സാമൂഹിക സുരക്ഷ​യൊരുക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം ആരുടേതാണ്​? പൊതുവിദ്യാലയങ്ങളിൽ ചേർന്ന്​ പഠിക്കുന്ന ഈ കുട്ടികളുടെ ഉന്നത വിജയം നാം ആഘോഷിക്കാറുണ്ട്​. അവർ പഠിച്ചെഴുതുന്ന മലയാളം ലിപികൾ ആഘോഷിക്കാറുണ്ട്​. ഈ കുട്ടികളുടെയും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളുടെയും സാമൂഹിക സുരക്ഷിതത്വ​ത്തെക്കുറിച്ച്​ എന്ത്​ വേവലാതിയാണ്​ നമ്മുടെ സംവിധാനങ്ങൾക്കുള്ളത്​?

ആലുവ നഗരസഭക്ക്​ ഈ​ കൊലപാതകത്തിൽ ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്​. മാർക്കറ്റിന്റെ വേസ്​റ്റ്​ ഇടത്തെ മരണത്തിന്​ കാരണമാക്കിയ ഒരു സാഹചര്യം കൂടിയായി പരിഗണിക്കണം. അവിടെ സ്​ഥിരമായി നടക്കുന്ന മദ്യപാനത്തെക്കുറിച്ച്​ മുമ്പും പരാതികളുണ്ടായതാണ്​. ഇത് പരിശോധിക്കാനും അവസാനിപ്പിക്കാനും ഇതുവരെ നടപടിയെടുക്കാത്ത പൊലീസ്​ ഇനി ‘കാര്യക്ഷമമായി’ രംഗത്തിറങ്ങും. ഉപരിതലത്തിലെ ഈ നടപടി യഥാർഥ രോഗത്തിനുള്ള ചികിത്സയല്ല എന്നാണ്​ നമ്മുടെ സംവിധാനങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുക? ഇത്തരം ദുരൂഹ ഇടങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ചുനിർത്തുന്നതിൽ പ്രതികൾ യഥാർഥത്തിൽ ആരാണ്​?

രജിസ്​ട്രേഷൻ എവിടെ?

ഞാനുൾപ്പെടുന്ന ഗവേഷകർ നിരന്തരം ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒന്നാണ്, കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ പഞ്ചായത്തു തല രജിസ്ട്രേഷൻ. 2010 മുതൽ 13 വർഷമായി കേരളത്തിലെ ലേബർ ഡിപ്പാർട്ടുമെൻറ്​ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾക്ക്​ അനുവദിച്ച പത്ത് കോടി രൂപയിൽ ആകെ ചെലവിട്ടത് നാല് കോടിയാണ്. അതും, കോവിഡ് വന്നതുകൊണ്ടുമാത്രം. ഈയൊരു അവഗണനക്ക്​ പരിഹാരം വേണമെന്നും പഞ്ചായത്ത് തലത്തിൽ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ സൂക്ഷ്​മമായി ഏറ്റെടുക്കണമെന്നും നിരന്തരം ഉയരുന്ന ആവശ്യങ്ങളാണ്​. ഈ കൊലപാതകവും, അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ആവശ്യങ്ങളെ ഓർമയിൽ കൊണ്ടുവരുന്നു എന്നു മാത്രം.

എവിടെയും രജിസ്​റ്റർ​ ചെയ്യപ്പെടാത്തതുകൊണ്ടുതന്നെ, കേരളത്തിലെ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ എണ്ണം എന്നും ‘സമസ്യ’യാണ്​. സംസ്​ഥാന സർക്കാർ പറയുന്നത്; 5,16,000 കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾ കേരളത്തിലുണ്ടെന്നാണ് (വിവരാവകാശം വഴി ലേഖകന് ലഭിച്ചത്). ഇത് 2019-ലെ ആവാസ് ഇൻഷൂറൻസ് രജിസ്ട്രേഷൻ കണക്കാണ്. ഇതിലും കൂടുതലാണ് യഥാർഥ എണ്ണമെന്ന്​ കേരള പ്ലാനിങ് ബോർഡ് 2021- ൽ പറയുന്നു. എണ്ണത്തിലല്ലാതെ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളിയെ തീമാറ്റിക്കായി കണ്ടെത്തി വിവരശേഖരണം നടത്തുകയാണ് സർക്കാർ ചെയ്യേണ്ടത്​. അത് പഞ്ചായത്തു ലെവലിൽ മാത്രമേ സാധിക്കൂ എന്ന് ലേബർ ഡിപ്പാർമെൻറ് തിരിച്ചറിയണം.

ഒരു കുറ്റകൃത്യവും
ഒരു ആൾക്കൂട്ടവും

ഇത്തരമൊരു ദുരന്തപാശ്​ചാത്തലത്തിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത ഒരു കാര്യത്തിനുകൂടി, ഈ പെൺകുട്ടിയുടെ കൊലപാതക സ്​ഥലത്തുചെന്നപ്പോൾ​ എനിക്ക്​ സാക്ഷിയാകേണ്ടിവന്നു.
കൊലപാതകം ചെയ്​ത കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളിയെ, അവിടെ തടിച്ചുകൂടിയ ആൾക്കൂട്ടം തങ്ങൾക്ക് വിട്ടുതരാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. ‘ഇവനെയൊന്നും നിയമത്തിനു വിട്ടുകൊടുക്കരുതെന്നും ഇവനെയെല്ലാം ഞങ്ങൾ തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം’ എന്നു തുടങ്ങിയുള്ള വികാരം, പൊലീസിനെ സാക്ഷിയാക്കി അവിടെ ഉയർന്നു.

മോഷണക്കുറ്റമാരോപിച്ച്​​ രാജേഷ് മാഞ്ചി എന്ന ബിഹാറുകാരനെ ഒരു കൂട്ടം അടിച്ചുകൊന്നത് പെ​ട്ടെന്ന്​ ഓർമയിലെത്തി. ഇവിടെ, ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞിനെ അതിക്രൂരമായി കൊലപ്പെടുത്തിയ ഒരാൾക്കുമേൽ സ്വയം ‘നീതി’ നടപ്പാക്കാനുള്ള ഈ ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ ആ​ക്രോശവും അതിന്​ സമാനമായിരുന്നു.

ആലുവയിൽ തന്നെ, മാല മോഷ്ടിക്കാൻ കയറിയ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളി കത്തിവീശിയപ്പോൾ കഴുത്തു മുറിഞ്ഞ്​ മരിച്ചുവീണ മറ്റൊരു കുട്ടിയുടെ ദുരന്തമുഖം ആ സമയം ഓർമ്മ വന്നു. പെരുമ്പാവൂരിലെ ജിഷയുടെ കൊലപാതകത്തിലെ പ്രതി അമീറുൽ ഇസ്​ലാമിന്റെ മുഖവും മുന്നിലെത്തി. ആൾക്കൂട്ട ആക്രമവും വികാരപ്രകടനങ്ങളും ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമാകുന്നുണ്ടോ?. ഇത്തരം കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക്​ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളാകെ ആൾക്കൂട്ടത്തിനാൽ വിചാരണ ചെയ്യപ്പെടണം എന്ന ആവശ്യമുയരുന്നത്​, കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക മണ്ഡലത്തിൽ എന്ത്​ പ്രത്യാഘാതമാണുണ്ടാക്കുക എന്നത്​ ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യം കൂടിയാണ്​.

സംസ്ഥാനത്ത് കുടിയേറ്റ സൗഹൃദാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാൻ സർക്കാർ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾക്കുനേരെ അക്രമ സംഭവങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നുണ്ട്​. കോട്ടയം മഹാത്മാഗാന്ധി യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സയൻസ് ആൻഡ് എഞ്ചിനീയറിംഗ് റിസർച്ച് ബോർഡ് പ്രോജക്​റ്റിന്റെ ഭാഗമായി പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിൽ നടത്തിയ ഫീൽഡ് സ്​റ്റഡിയിൽ, കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾക്കെതിരെ അധിക്ഷേപവും ദേഷ്യവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന പ്രതികരണങ്ങൾ ഞാൻ അഭിമുഖീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്​. കുടിയേറ്റക്കാരുടെ കുത്തൊഴുക്കിന്റെ സാമൂഹിക- സാമ്പത്തിക ആഘാതം ഒരുതരം അസഹിഷ്​ണുത നിറഞ്ഞ പ്രതികരണങ്ങളായി കേൾക്കേണ്ടിവന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് തൊഴിൽ നഷ്‌ടം, ശുചിത്വ സംബന്ധമകായ കാര്യങ്ങൾ എന്നിവയിൽ. ഒരു ന്യൂനപക്ഷം പ്രദേശവാസികൾ നീരസം പ്രകടിപ്പിച്ച സംഭവവും എന്റെ മുന്നിലുണ്ട്. ഇത്തരം പ്രാദേശിക തർക്കങ്ങൾ, കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ അന്തസിനും ശാരീരിക സുരക്ഷക്കും ഭീഷണിയാകുന്ന സംഭവങ്ങൾ സംഘർഷത്തിലേക്ക്​ വ്യാപിക്കുന്നത്​ തടയാനുള്ള സംവിധാനം അനിവാര്യമാണ്​. പ്രാദേശിക ഭരണസംവിധാനങ്ങളെ ഇത്തരം അന്തരീക്ഷം കടുത്ത പ്രതിസന്ധിയിലാക്കും. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളിൽ ആത്മവിശ്വാസം വളർത്തുന്ന നടപടികൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിനും തദ്ദേശീയ സമൂഹവുമായി ഐക്യം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനുള്ള നടപടി​കളെടുക്കുന്നതിലും ഇത്​ തടസമാകും.

എറണാകുളം ജില്ലയിൽ, കിറ്റെക്‌സ് ഫാക്ടറി പരിസരത്ത് നടന്ന അക്രമം പോലെ കേരളത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ സംഘടിത അക്രമങ്ങളും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾക്കു പിന്നിലെ യഥാർത്ഥ കാരണം കണ്ടെത്താനായിട്ടില്ല. അതൊരു സാധാരണ ക്രമസമാധാന വിഷയമായി, പൊലീസ്​ നടപടിയിലൊതുക്കി എഴുതിത്തള്ളുകയാണ്​ ​ചെയ്യുന്നത്​. എന്നാൽ, ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ അവിശ്വാസത്തിന്റെയും വിദ്വേഷത്തിന്റെയും സാമൂഹിക അനൈക്യത്തിന്റെയും അന്തരീക്ഷം സൃഷ്​ടിക്കുന്നുവെന്ന സാമൂഹികശാസ്​ത്രപരമായ വിലയിരുത്തൽ നടത്തി അതിന്​ പരിഹാരം കാണാൻ​ ഭരണകൂടത്തിന്​ ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്​. വലിയൊരു മൈഗ്രൻറ്​ ലേബർ സൊസൈറ്റിയെ ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള ‘സഹിഷ്​ണുത’ അവകാശപ്പെടുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിനും അവിടുത്തെ ഭരണകൂടത്തിനും ഈ ഉത്തരവാദിത്തത്തിൽനിന്ന്​ ഒളിച്ചോടാനാകില്ല.

അസഹിഷ്ണുത ആരോപിച്ച്, കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾക്കെതിരെ നിരവധി അക്രമ സംഭവങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 2018-ൽ കോട്ടയത്ത് ചികിത്സയിലെ അനാസ്ഥ മൂലം സിത്തു ബിസ്മാജി മരിച്ചത്​, ബംഗാളിൽ നിന്ന് കണ്ണൂരിലേക്ക്​ കുടിയേറിയ 14 വയസ്സുകാരിയെ റേപ്പ്​ ചെയ്​തത്​, പശ്ചിമ ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ള ഹോട്ടൽ തൊഴിലാളികളെ എറണാകുളത്ത്​ തൊഴിലുടമ ക്രൂരമായി ശിക്ഷിച്ചത്​ എന്നിവ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ഈ സംഭവങ്ങൾ കേരളത്തിലെ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളോടുള്ള അസഹിഷ്ണുതയുടെ നേർക്കാഴ്ച നൽകുന്നു. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളോടുള്ള സഹിഷ്ണുതയ്ക്ക് ചരിത്രപരമായി പേരുകേട്ട കേരളീയ സമൂഹത്തിന്റെ സാമൂഹിക- സാംസ്കാരിക- രാഷ്ട്രീയ അസ്​തിത്വത്തെ ഇത്​ തീർത്തും റദ്ദാക്കിക്കളയുന്നു.

ഈ സാഹചര്യം സൃഷ്​ടിക്കുന്ന അപകടങ്ങൾ കാണാതിരുന്നുകൂടാ. പൊതുസമൂഹത്തിലേക്കുള്ള ഈ​ തൊഴിലാളികളുടെ സമന്വയത്തെ ഇത്​ ഇല്ലാതാക്കുന്നു. അവരുടെ അന്യവൽക്കരണം ഇത്തരം സംശയകരമായ ജീവിതസാഹചര്യങ്ങൾ സൃഷ്​ടിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളോടുള്ള പൊതസമൂഹത്തിന്റെ വിവേചനപൂർണമായ പെരുമാറ്റത്തിലേക്കും മനോഭാവത്തിലേക്കും ഇത് നയിക്കുന്നു. ഫലമോ, അവർ സോഷ്യൽ ഹെൽത്ത് കെയർ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നു, സേവനങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു, വിദ്വേഷകരമായ പ്രതികരണങ്ങളുടെയും ആൾക്കൂട്ട അതിക്രമങ്ങളുടെയും ഇരകളാക്കപ്പെടുന്നു.

വിദ്വേഷത്തിന്റെയും അസഹിഷ്ണുതയുടെയും ഇത്തരം പ്രകടനങ്ങളാണ്​ ആൾക്കൂട്ട വിചാരണകളെയും കൊലപാതകങ്ങളെയും ന്യായീകരിക്കുന്നതിലേക്ക്​ നയിക്കുന്നത്​. അത്​ പ്രാദേശിക വികാരമായി സ്​ഥിരീകരിക്കപ്പെടുന്നത്​, അത്യധികം അപകടകരമായ അവസ്​ഥയുണ്ടാക്കും.

അന്തർ സംസ്​ഥാന തൊഴിലാളികൾക്കിടയിൽ, അവരുടെ ജീവിത പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചറിയാനും ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാനും അവർക്കിടയിൽ സാമൂഹികമായ പൊരുത്തപ്പെടലുകളുടെ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങളിൽ നടത്തിയ പഠനങ്ങളെല്ലാം, നിഷ്​ഫലമായിപ്പോകുന്നുവെന്ന്​ തോന്നിയ ഒരു സന്ദർഭമായിരുന്നു, ആലുവ മാർക്കറ്റിൽ കഴിഞ്ഞ ദിവസം എനിക്ക്​ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടിവന്നത്​.

കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളെ കൂടുതൽ സാമൂഹികമായി ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിനുള്ള ഒരു നയം നമ്മുടെ ഭരണകൂടത്തിനും പ്രാദേശിക സമൂഹങ്ങൾക്കും ഉണ്ടായേ തീരൂ. ഈ പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനുണ്ടായ ദുരന്തം, അതിനുള്ള ആലോചനകളിലേക്കു കൂടി വികസിക്കേണ്ടതുണ്ട്​.