തുടർച്ചയായി മൂന്നുതവണ തിരിച്ചടവിൽ വീഴ്ചയുണ്ടായാൽ, വായ്പയെ നോൺ പെർഫോമിംഗ് അസറ്റ് (NPA) ആയി പ്രഖ്യാപിക്കാനുള്ള റിസർവ് ബാങ്ക് നയം ഇന്ത്യയുടെ സാമ്പത്തിക നിയന്ത്രണ സംവിധാനത്തിലെ പ്രധാന മാറ്റങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. സമ്മർദ്ദത്തിലായ ആസ്തികൾ തിരിച്ചറിയുന്നതിനുള്ള പ്രക്രിയ വേഗത്തിലാക്കുന്നതിനും തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങിയ വായ്പകൾ (Bad debt) കുമിഞ്ഞുകൂടുന്നത് തടയുന്നതിനും കൊണ്ടുവന്ന ഈ നയം വായ്പക്കാർക്കും വായ്പ നൽകുന്നവർക്കും ഒരുപോലെ പ്രയോജനകരമാകും എന്ന നിലയിലാണ് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് എങ്കിലും ബാങ്കുകൾക്കും സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകൾ നടത്തുന്ന മറ്റു കമ്പനികൾക്കും മാത്രമേ ഇതിന്റെ പ്രയോജനം ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ. ബാങ്കുകൾക്കു മാത്രമാണ് ഈ നയം മുതൽക്കൂട്ടായത്.
തുടർച്ചയായി മൂന്ന് തവണ വായ്പാ തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങിയാൽ പിഴ, ക്രെഡിറ്റ് സ്കോർ ഇടിവ്, ഈടിന്റെ ജപ്തി തുടങ്ങി നിരവധി പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാകും. കൃത്യമായി വായ്പ തിരിച്ചടക്കുന്നവർ പോലും ജോലി നഷ്ടമോ രോഗങ്ങൾ മൂലമോ അപ്രതീക്ഷിത വെല്ലുവിളി നേരിടുമ്പോൾ തിരിച്ചടവ് വൈകും. ഇത്തരം അവസരങ്ങളിൽ തവണകൾ ഭാഗികമായി അടയ്ക്കാനും ഇവർ തയാറാണ്. എന്നാൽ, അത്തരം ശ്രമങ്ങൾ അവഗണിച്ച് ഈടിന്റെ ജപ്തി നടപടികളുമായി ബാങ്കുകൾ മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ, അത് മനുഷ്യാവകാശപ്രശ്നം മാത്രമല്ല, അടിസ്ഥാന നീതിയുടെ നിഷേധം കൂടിയാകുന്നു. ചെറുകിട വ്യവസായം, കൃഷി, ഗതാഗതം തുടങ്ങിയ സംരംഭങ്ങളിൽനിന്ന് ആവശ്യത്തിന് പണം ലഭിക്കാതാകുമ്പോൾ കർശനമായ സമയപരിധിക്കുള്ളിൽ നടത്തേണ്ട തിരിച്ചടവ് പലപ്പോഴും അസാധ്യമാകാറുണ്ട്. അത്തരക്കാരുടെ തലയ്ക്കു മുകളിൽ തൂങ്ങുന്ന വാളാണ് ഈ നയം.
2021 നവംബർ 12-ന് റിസർവ് ബാങ്ക് ഓഫ് ഇന്ത്യ (RBI) പ്രൊവിഷനിംഗ്, അസറ്റ് ക്ലാസിഫിക്കേഷൻ, റവന്യൂ പരിഗണന എന്നിവയ്ക്കുള്ള മാനദണ്ഡങ്ങളുമായി ഒരു സർക്കുലർ പുറപ്പെടുവിച്ചിരുന്നു. അടച്ച തവണകളുടെ തുക പരിഗണിക്കാതെ, 90 ദിവസത്തിൽ കൂടുതൽ കാലതാമസം നേരിടുന്ന വായ്പാ അക്കൗണ്ടുകളെ നോൺ പെർഫോമിംഗ് അസറ്റായി പരിഗണിക്കണമെന്ന് സർക്കുലറിൽ വ്യക്തമാക്കുന്നു. കൂടാതെ, നിശ്ചിത തീയതിക്കകം, വായ്പക്കാരുടെ അക്കൗണ്ട് ദിവസാവസാന നടപടിക്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി കാലഹരണപ്പെട്ടതായി അടയാളപ്പെടുത്തണമെന്നും സർക്കുലറിൽ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ആ കലണ്ടർ ദിവസത്തിലെ ആസ്തി സ്പെഷ്യൽ മെൻഷൻ അക്കൗണ്ട് (SMA) അല്ലെങ്കിൽ എൻ പി എ എന്ന ശ്രേണിയിൽ പെടുത്തണം. മനഃപൂർവമായ വീഴ്ചകൾ തടയുന്നതിന് ഈ നടപടി ഫലവത്താകുമെങ്കിലും, താൽക്കാലിക സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ട് നേരിടുന്ന നിയമാനുസൃതമായ വായ്പക്കാരെ ഇത് പലപ്പോഴും നിഷ്ഠൂരമായി ക്രൂശിക്കുന്നതിനിടയാക്കും.
നിഷ്ക്രിയ ആസ്തികൾ (NPA) എന്ന് തരംതിരിച്ച അക്കൗണ്ടുകൾ വീണ്ടെടുക്കാൻ കൂടുതൽ പ്രവർത്തനച്ചെലവും ആവശ്യമായി വരും. ഇത് ബാങ്കിംഗ് മേഖലയിൽ ആളുകൾക്ക് അവിശ്വാസമുണ്ടാക്കുന്നതിനു പുറമെ കടം വാങ്ങുന്നവരും വായ്പ നൽകുന്നവരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം വഷളാകാനും ഇടയാക്കും.
ഇത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, ഈയൊരു നയം എങ്ങനെയാണ് പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് പരിശോധിക്കാൻ സർക്കാർ ബാധ്യസ്ഥമാണ്. സാമ്പത്തിക സ്ഥിരത പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ ഈ നയം സഹായകമാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കണം. നേരെ മറിച്ച്, ഇന്ത്യയുടെ സാമ്പത്തിക ഭൂപ്രകൃതിയുടെ സങ്കീർണതകൾ കണക്കിലെടുക്കുന്നതിൽ ഈ നയം പരാജയമാണോ എന്നും അതുമൂലം സിസ്റ്റമാറ്റിക് ആയ അപകടസാധ്യതകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നും ആലോചിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
മുടക്കമില്ലാതെ തിരിച്ചടവ് നടത്തുന്ന, മികച്ച ട്രാക്ക് റെക്കോർഡുള്ള വായ്പക്കാർ താൽക്കാലിക സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ട് നേരിടുമ്പോൾ അവർക്കെതിരെ ഇത്തരം നടപടി ന്യായമാണോ എന്ന് കോടതികൾ പരിഗണിക്കേണ്ടതാണെങ്കിലും സാധാരണ അങ്ങനെ ചെയ്യാറില്ല. തിരിച്ചടവിന്റെ അതുവരെയുള്ള റെക്കോർഡ് പരിശോധിച്ച് സ്വാഭാവിക ആനുകൂല്യങ്ങൾ അനുവദിക്കുന്നതിന് ബാങ്കുകളും കോടതികളും വിമുഖത കാട്ടാറാണ് പതിവ്. താൽക്കാലികവും ചെറിയ തോതിലും തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങിയാൽ പോലും അന്യായ പിഴ ചുമത്തി പ്രതിസന്ധികൾ പെരുപ്പിച്ച്, അവരെ സാമ്പത്തിക കുറ്റവാളികളാക്കുന്ന പ്രവണതയാണ് പൊതുവെ കണ്ടുവരുന്നത്. ആകസ്മികമായുണ്ടാകുന്ന പണമൊഴുക്കിന്റെ അസന്തുലിതാവസ്ഥ ആരും കണക്കിലെടുക്കുന്നില്ല. വായ്പക്കാർക്കെതിരായ ഇത്തരം ശിക്ഷണ നടപടികൾ സമയബന്ധിതമായി തിരിച്ചടവ് നടത്തുന്നവരുടെ ആത്മവിശ്വാസവും നഷ്ടമാക്കും. വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ അക്കൗണ്ടുകൾ, നിശ്ചിത സമയത്തിനും നേരത്തെ നിഷ്ക്രിയ ആസ്തികളായി അടയാളപ്പെടുത്തിയാൽ ഭാവിയിൽ അവർക്ക് വായ്പ ലഭിക്കുന്നതിനും തടസ്സമാകും.
വായ്പയുടെ മുതലോ പലിശയോ 90 ദിവസത്തിൽ കൂടുതൽ അടയ്ക്കാതിരുന്നാൽ, ആ അക്കൗണ്ട് നിഷ്ക്രിയമാണെന്നാണ് ആർ.ബി.ഐ പറയുന്നത്. കടം വാങ്ങുന്നയാളുടെ തിരിച്ചടവ് റെക്കോർഡ് പരിഗണിക്കാതെയുള്ള സമീപനമാണിത്. അതായത്, തിരിച്ചടവിന്റെ അതുവരെയുള്ള ചരിത്രം പരിഗണിക്കാതെ, തീർത്തും സാങ്കേതികമായ സമയപരിധിക്ക് ഊന്നൽ നൽകുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ചില വായ്പക്കാർ സാങ്കേതികവീഴ്ചകളുടെ ഫലമായി കർശനമായ വീണ്ടെടുക്കൽ നടപടിക്രമങ്ങൾക്ക് വിധേയമായേക്കാം. അക്കൗണ്ടുകളെ നിഷ്ക്രിയ ആസ്തികളായി ലേബൽ ചെയ്താൽ കാലക്രമേണ വായ്പകൾ മുഴുവൻ തിരിച്ചടയ്ക്കുമായിരുന്ന ഉപഭോക്താക്കളെ നഷ്ടപ്പെടാനുള്ള സാധ്യതയും ബാങ്കുകൾ പരിശോധിക്കാറില്ല. സുതാര്യത, നീതി, ധാർമ്മികത എന്നിവ കടം വാങ്ങുന്നവരുടെ ഭരണഘടനാപരമായ അവകാശങ്ങളാണ് എന്നതും ഇവിടെ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു.
ഉപഭോക്തൃ സംരക്ഷണ നിയമങ്ങൾക്ക് സമാനമായി വായ്പക്കാരുടെ അവകാശസംരക്ഷണത്തിനും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പ്രായോഗികമായി പരിഹരിക്കപ്പെടാനുമുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ കോടതികൾ നിർബന്ധമാക്കണം. കൃത്യതയും ഉത്തരവാദിത്തവും ഉറപ്പാക്കുന്നതിന് ഡാറ്റയുടെ സ്വതന്ത്ര ഓഡിറ്റ് നടത്തുക, ക്രെഡിറ്റ് റിപ്പോർട്ടിലെ കൃത്യതയില്ലായ്മ തിരുത്താൻ വായ്പയെടുക്കുന്നയാൾക്ക് അനുകൂലമായ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകൾ സ്ഥാപിക്കുക തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി മാർഗ്ഗരേഖകൾ ഈ മേഖലയിൽ കൊണ്ടുവരേണ്ടതായുണ്ട്.
ബാങ്കുകളും ക്രെഡിറ്റ് ബ്യൂറോകളും ഇന്ത്യയുടെ സാമ്പത്തിക ആവാസവ്യവസ്ഥയുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ്. എന്നാൽ തെറ്റായ എൻ പി എ പ്രഖ്യാപനങ്ങൾ, തിരിച്ചടവ് വൈകിയെന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യൽ എന്നിവ വായ്പയെടുക്കുന്നയാളുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തെയും മൗലികാവകാശങ്ങളെയും ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നു. സാമ്പത്തിക അച്ചടക്കം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും വായ്പക്കാരുടെ താൽപര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും തമ്മിൽ സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തണം. നിയമപരമായ പരിഷ്കാരങ്ങൾ, മെച്ചപ്പെട്ട ഉത്തരവാദിത്തം, വായ്പയെടുക്കുന്നവരെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ സാമ്പത്തിക സംവിധാനത്തിന് കൂടുതൽ സുതാര്യതയും നീതിയും ഉറപ്പാക്കാനാകും.
കിട്ടാക്കടം കണ്ടെത്തി അത് തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ ഈ നിയമം സഹായകമാണ് എന്നതാണ് ബാങ്കുകളുടെ നിലപാട്. അതുവഴി, കിട്ടാക്കടങ്ങൾ കുറയ്ക്കാൻ സഹായിക്കും.
എന്നാൽ, കർശനമായി നടപ്പാക്കപ്പെടുന്ന നിയമങ്ങൾക്ക് ശക്തമായ നിരീക്ഷണം ആവശ്യമാണ്. കാരണം, ലാഭക്ഷമതയെ ബാധിക്കുന്ന തരത്തിൽ മുൻകൂട്ടി എൻ പി എകളായി തരംതിരിച്ച വായ്പകൾക്ക് ഉയർന്ന വ്യവസ്ഥകൾ അനുവദിക്കാൻ ഈ നിയമം ബാങ്കുകളെ നിർബന്ധിതരാക്കിയേക്കാം. ഹ്രസ്വകാല സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിക്കിരയാകുന്ന മൈക്രോ, ചെറുകിട, ഇടത്തരം സംരംഭങ്ങൾക്ക് വായ്പ നൽകുന്നതിന് കർശന മാനദണ്ഡങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നത് സംരംഭകരെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തതേക്കാം. ഗ്രാമീണ ചെറുകിട ബിസിനസുകാരെ അവഗണിച്ച് ബാങ്കുകൾ ഈടിന്റെ മേലുള്ള വായ്പകളിലോ ഉയർന്ന മൂല്യമുള്ള വായ്പക്കാരിലോ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. നിയന്ത്രണങ്ങളിലെ കാഠിന്യം വായ്പയെടുക്കാൻ സാധ്യതയുള്ളവരെ പിന്തിരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈയൊരു സർക്കുലറിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളെക്കുറിച്ച് വായ്പയെടുക്കുന്നവരെ വേണ്ടത്ര ബോധവൽക്കരിക്കുകയും തർക്ക പരിഹാര സംവിധാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആവശ്യത്തിന് അവബോധം നൽകുകയും വേണം.
വായ്പ നൽകുക എന്നത് ബാങ്കിംഗ് പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ അടിത്തറയാണ്. സാമ്പത്തിക സ്ഥിരത, സാമ്പത്തിക വളർച്ച, സാമൂഹിക വികസനം എന്നിവയിൽ ആധുനിക ബാങ്കിംഗ് സ്ഥാപനങ്ങൾ പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ട്. നിക്ഷേപകരുടെ പണം നിഷ്ക്രിയമാക്കി വെക്കാതെ സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങളെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള നിക്ഷേപങ്ങളാക്കി മാറ്റി, ബാങ്കുകൾ പൊതു സമ്പാദ്യത്തെ ഉൽപാദനപരമാക്കുന്നു. പരമ്പരാഗത പണമിടപാടുകാരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ബാങ്കുകൾ നിക്ഷേപകർക്ക് സുതാര്യത, ഉത്തരവാദിത്തം, സുരക്ഷ എന്നിവ ഉറപ്പാക്കുന്നു. ജി.ഡി.പിയിലെ വളർച്ച, സാമ്പത്തിക സ്ഥിരത, പണലഭ്യത കൈകാര്യം ചെയ്യൽ, പേയ്മെന്റ് സംവിധാനം ഉറപ്പാക്കൽ എന്നിവയാണ് ബാങ്കുകളുടെ പ്രവർത്തന പരിധിയിൽ ഉൾപ്പെട്ട മറ്റ് പ്രവർത്തനങ്ങൾ.
നിഷ്ക്രിയ ആസ്തികൾ തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള കർശന നിയന്ത്രണങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് പ്രയോഗത്തിൽ വരുത്തുന്നത് എന്നത് ചില സാമ്പത്തിക ആശങ്കകൾ ഉയർത്തുന്നുണ്ട്. സൂക്ഷ്മവും സന്തുലിതവുമായ ഒരു നയത്തിന് സാമ്പത്തിക സ്ഥിരതയോടൊപ്പം വായ്പയെടുക്കുന്നവരെ തുല്യരായി പരിഗണിക്കുക എന്ന ഇരട്ട ലക്ഷ്യവും സാധ്യമാകും.
ബിസിനസിന്റെ സുഗമമായ പ്രവർത്തനത്തിന് ബാങ്ക് പണം നൽകുന്നപ്രവർത്തന മൂലധന ക്രമീകരണമാണ് സി സി (Cash Credit) സൗകര്യം. അസംസ്കൃത വസ്തുക്കളും സാധനസാമഗ്രികളും വാങ്ങുന്നതടക്കമുള്ള ദൈനംദിന ചെലവുകൾക്ക് ഇത് സഹായകമാണ്. വായ്പയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, സി സിയ്ക്ക് നിശ്ചിത തിരിച്ചടവ് സമയക്രമമോ കാലാവധിയോ ഇല്ല. ബിസിനസിൽനിന്നുള്ള പണലഭ്യതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള റിവോൾവിംഗ് ക്രെഡിറ്റാണിത്. സി സി വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ബാങ്ക് പരോക്ഷമായി ബിസിനസ്സിൽ പങ്കെടുക്കുക കൂടി ചെയ്യുന്നു. കാരണം പണത്തിന്റെ ഉൽപാദനക്ഷമതയും ബിസിനസിന്റെ വിജയവും സി സി അനുവദിക്കുന്നതിന് നിർണായക ഘടകങ്ങളാണ്. ബിസിനസ് എല്ലായ്പ്പോഴും സ്ഥിരമായി ലാഭമുണ്ടാക്കണമെന്നില്ല. മാത്രമല്ല, അതിൽ നല്ലതും ചീത്തയുമായ സമയമുണ്ടാകുകയും ചെയ്യും.
ഉപയോഗിച്ച തുകക്കനുസരിച്ചാണ് സി സി പലിശ ഈടാക്കുക. 90 ദിവസത്തേക്ക് പലിശ അടയ്ക്കാതിരുന്നാൽ ബാങ്കുകൾ സി സി അക്കൗണ്ടുകളെ എൻ പി എകളായി പ്രഖ്യാപിക്കും. ബിസിനസുകൾ പലപ്പോഴും ചെറിയ ഒരു കാലയളവിൽ തിരിച്ചടവ് ശേഷി വീണ്ടെടുത്തേക്കാം. അത്തരം ആവശ്യമായ സമയം ബാങ്കുകൾ നൽകാറില്ല. എൻ പി എ ആയി പ്രഖ്യാപിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, ഈട് നൽകിയ വസ്തു പിടിച്ചെടുക്കൽ ഉൾപ്പെടെയുള്ള വീണ്ടെടുക്കൽ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കാൻ ബാങ്കുകൾ സമയം അനുവദിക്കില്ല. ഇത് പലപ്പോഴും ബിസിനസുകളെ സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. മാന്ദ്യകാലത്ത് ഒരു ബിസിനസിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന സജീവപങ്കാളിയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ബിസിനസിന്റെ സാഹചര്യങ്ങൾ പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ ബാങ്കുകൾ പലപ്പോഴും കുടിശ്ശിക വീണ്ടെടുക്കുന്നതിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിലൂടെ ബിസിനസ്സിന്റെ അന്തകരായി മാറുന്നു. അതേസമയം, ബാങ്കുകൾ പ്രതിവർഷം സി സി പരിധി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ഉയർന്ന തുക ഉപയോഗിക്കാൻ ബിസിനസുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. തിരിച്ചടവിലെ വീഴ്ചക്കെതിരായ നടപടികൾക്ക് ഇത് ബാധകവുമല്ല.
നടപടിക്രമങ്ങൾക്കും കർശന സമയപരിധിക്കും ഊന്നൽ നൽകുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ഇന്ത്യയിലെ എൻ പി എ ചട്ടക്കൂട്. ഇത്, നടപടികളിൽ ഏകത ഉറപ്പാക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ തിരിച്ചടവ് ശ്രമങ്ങളുടെ ചരിത്രം അവഗണിക്കുന്നു. ആനുപാതികമായ തിരിച്ചടവുകൾ പരിഗണിക്കാതെ വായ്പയെ എൻ പി എ ആയി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത് വായ്പക്കാരുടെ ഉദ്ദേശ്യത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുകയും ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ ബാങ്കുകളുടെയും, വായ്പക്കാരുടെയും താൽപര്യങ്ങൾക്ക് ദോഷം വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
മനഃപൂർവ്വം വീഴ്ച വരുത്തുന്നവരെയും താൽക്കാലിക വെല്ലുവിളി നേരിടുന്നവരെയും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയാൻ മാർഗം കുറവാണ്. ഭാഗിക തിരിച്ചടവ് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് വ്യവസായങ്ങളുടെ സമ്മർദ്ദം കുറയ്ക്കുകയും സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിൽ വായ്പാഒഴുക്ക് നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യും. അക്കൗണ്ടുകളെ എൻ പി എകളായി തരംതിരിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് പല രാജ്യങ്ങളും വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ ഉദ്ദേശ്യം, തിരിച്ചടവ് രീതികൾ, സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങൾ എന്നിവ പരിഗണിക്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് അമേരിക്കയിലെ പുനഃസംഘടനാ മാതൃകകൾ അകാല വീഴ്ചകൾ ഒഴിവാക്കാൻ കടം കൊടുക്കുന്നവരും കടം വാങ്ങുന്നവരും തമ്മിലുള്ള പരസ്പര കരാറുകളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
ഒരു വായ്പക്കാരൻ പ്രധാന വായ്പാതുകയുടെ 70% തിരിച്ചടയ്ക്കുകയും അടവ് താൽക്കാലികമായി മുടങ്ങുകയും ചെയ്താൽ, എൻ പി എ ആയി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് അവർക്ക് ദീർഘകാല ഗ്രേസ് പിരീഡ് നൽകും. അതുവരെയുള്ള തിരിച്ചടവ് രീതി വിലയിരുത്തി മൊത്തം തിരിച്ചടവിന്റെ 10%-ൽ താഴെയുള്ള കുടിശ്ശികയുള്ള അക്കൗണ്ടുകൾക്ക് മുന്നറിയിപ്പും ഗ്രേസ് പിരീഡും നൽകും. 10- 30% കാലഹരണപ്പെട്ട അക്കൗണ്ടുകൾക്ക് തിരിച്ചടവ് കാലവധിയോ തുകയോ പരിഷ്കരിക്കാനും അർഹതയുണ്ട്. പക്ഷെ ഇന്ത്യയിൽ, ബാങ്കും കോടതിയും ഇത്തരം മാനുഷിക പരിഗണന നൽകാറില്ല. കർശനമായ എൻ.പി.എ നിയന്ത്രണങ്ങൾക്കുപകരം വായ്പകൾ പുനഃക്രമീകരിക്കാൻ ബാങ്കുകൾ സമയം നൽകണം. കുടിശ്ശികയുടെ ഗണ്യമായ അനുപാതം പരിഗണിച്ച് തിരിച്ചടയ്ക്കുന്ന വായ്പക്കാർക്ക് ആനുകൂല്യം നൽകണം. വായ്പയെടുത്തയാളുടെ തിരിച്ചടവ് ചരിത്രം പരിഗണിക്കുന്നത് നിർബന്ധമാക്കാൻ ആർ ബി ഐ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്യണം.
എന്നാൽ, കർശനമായ സമയപരിധിയിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിലൂടെ ഇന്ത്യയിലെ എൻ പി എ ചട്ടക്കൂട് വായ്പക്കാരുടെ വിശാലമായ ഉദ്ദേശ്യം പരിഗണിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുന്നു. ബാങ്കുകൾ പൊതുപണത്തിന്റെ വിശ്വസ്ത സൂക്ഷിപ്പുകാരാണ്. കർശനമായ സമയപരിധിക്ക് പകരം സീസണൽ ക്യാഷ് ഫ്ലോ പാറ്റേണുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സേവന പലിശയ്ക്ക് ബിസിനസുകളെ അനുവദിക്കുന്ന കൂടുതൽ ചലനാത്മകമായ സമീപനം ആർ ബി ഐയും ബാങ്കുകളും സ്വീകരിക്കേണ്ടത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്.
തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങിയാലുടൻ എൻ പി എ ആയി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനുപകരം, മാന്ദ്യകാലത്ത് വായ്പകൾ പുനഃസംഘടിപ്പിച്ചും താൽക്കാലിക മൊറട്ടോറിയം നൽകിയും ബാങ്കുകൾ ബിസിനസുകളുമായി ചേർന്ന് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ബിസിനസിനെ വിജയിപ്പിക്കുന്നതിനാധാരമായ പങ്കാളിയെന്ന നിലയ്ക്ക് ബാങ്കുകൾ സി സി സൗകര്യങ്ങളെ കണക്കാക്കണം. സി സിക്ക് ബദലായി ഇക്വിറ്റി അധിഷ്ഠിത സാമ്പത്തിക നടപടികളോ വെഞ്ച്വർ ക്യാപിറ്റൽ പങ്കാളിത്തമോ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം, കടബാധ്യതയുള്ള മോഡലുകളെ ആശ്രയിക്കുന്നത് കുറയ്ക്കണം.
ക്യാഷ് ക്രെഡിറ്റ് സൗകര്യങ്ങളിലുള്ള കർക്കശവും ലാഭത്തിലധിഷ്ഠിതവുമായ സമീപനമാണ് ബാങ്കുകളെ ആധുനിക ഷൈലോക്കുകളായി മാറ്റുന്നത്. ബിസിനസുകളുമായി ആരോഗ്യകരമായ ബന്ധം വളർത്തുന്നതിന് ബാങ്കിങ് നടപടികളെ ബിസിനസ് അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കണം. കൂടുതൽ സഹാനുഭൂതിയോടെയുള്ള നടപടികൾ വഴി, ബിസിനസ് കേന്ദ്രിതമായ സമീപനത്തിലൂടെ സി സി ഭാരമല്ല, മറിച്ച് പ്രവർത്തന മൂലധന ജീവിതരേഖ എന്ന നിലയിൽ അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം നിറവേറ്റുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കണം.
വായ്പകളുമായും കടങ്ങളുമായും ബന്ധപ്പെട്ട തർക്കം വേഗം പരിഹരിക്കുന്നതിനുള്ള, 1993- ലെ കടങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുക്കൽ നിയമത്തിനു (ആർ. ഡി. ഡി. ബി. എഫ്. ഐ) കീഴിൽ ഋണ നിവാരണ ട്രൈബ്യൂണലുകൾ (debt recovery tribunals- DRT) സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ പ്രവർത്തനവും സമീപനവും വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ ചെലവിൽ, ധനകാര്യ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായി മാറുന്നതായി വിമർശനമുണ്ട്. സിവിൽ- ജുഡീഷ്യൽ പ്രക്രിയയ്ക്ക് കീഴിൽ ലഭ്യമായ നിരവധി സംരക്ഷണങ്ങളെ മറികടന്ന് കടങ്ങൾ കാര്യക്ഷമമായി വീണ്ടെടുക്കുന്നതിനാണ് ഡി ആർ ടികൾ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഇത് വായ്പ നൽകുന്നവർക്ക് ഘടനാപരമായ നേട്ടമുണ്ടാക്കുന്നു. സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ കർശന നടപടിക്രമവും സമയപരിധിയെ പ്രതിരോധിക്കുക എന്ന ഇരട്ട വെല്ലുവിളി വായ്പക്കാർ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.
ഡി. ആർ. ടി നടപടി പ്രധാനമായും വായ്പകളുടെ വീണ്ടെടുക്കൽ ഉറപ്പാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മറിച്ച്, വായ്പയെടുത്തവരുടെ താൽക്കാലിക സാമ്പത്തിക ദുരിതങ്ങൾ, വിപണിയിലെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ, നിർബന്ധിത സാഹചര്യങ്ങൾ തുടങ്ങിയ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ അവഗണിക്കപ്പെടുന്നു. അപ്പീൽ നൽകുമ്പോൾ പോലും സ്വത്ത് കണ്ടുകെട്ടൽ പോലുള്ള നടപടികൾ സ്റ്റേ ചെയ്യാറില്ല.
വായ്പയെടുക്കുന്നവർ പലപ്പോഴും അവർക്കമുന്നിലുള്ള തീരെ പരിമിതമായ സമയപരിധിക്കുള്ളിൽ പ്രതികരിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാണ്. അങ്ങനെ ചെയ്യാതിരിക്കുന്നത് ബാങ്കുകൾക്ക് അനുകൂലമായി ഏകപക്ഷീയമായ വിധിന്യായങ്ങൾക്ക് കാരണമാകും. അത് വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ മേലുള്ള ആക്രമണത്തിന്റെ ആഴം കൂട്ടുകയും ചെയ്യും. കർശനമായ നടപടിക്രമങ്ങൾ കാരണം വായ്പക്കാർക്ക് ചിലപ്പോൾ സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെ തെളിവുകൾ നൽകാൻ കഴിയാറില്ല. സ്വന്തം ഭാഗം തെളിയിക്കാനുള്ള അവരുടെ ശേഷിയെ ഇത് പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. കേസുകൾ വേഗത്തിലാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയാണ് ഡി.ആർ.ടികൾ സ്ഥാപിക്കുന്നത് എങ്കിലും അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളുടെയും ജീവനക്കാരുടെയും കുറവ്, കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന കേസുകൾ എന്നിവ ഇവയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ ബാധിക്കുന്നു. ഈ കാലതാമസം പലപ്പോഴും ദീർഘകാല നിയമപോരാട്ടങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുകയും വായ്പക്കാരെ കൂടുതൽ പ്രതിസന്ധിയിലാക്കുകയും ചെയ്യും.
ഡി ആർ ടികൾ ഉയർന്ന തുക പിടിച്ചെടുക്കേണ്ട കേസുകൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുകയും ചെറിയ വായ്പക്കാരെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പല കേസുകളിലും, വായ്പാ നിബന്ധനകളിലെ അന്യായത്തെക്കുറിച്ചും ബാങ്കുകളുടെ വായ്പാ നയത്തിലെ വിവേചനങ്ങളെക്കുറിച്ചും കാര്യമായി അന്വേഷിക്കാതെ, കടം തിരിച്ചുപിടിക്കുക എന്ന ഒരൊറ്റ ലക്ഷ്യം മുൻനിർത്തിയാണ് ഡി ആർ ടി ഓർഡറുകൾ പുറപ്പെടുവിക്കുക.
സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി താൽക്കാലികമോ അതല്ല മനഃപൂർവമോ ആണെങ്കിൽപ്പോലും, വീണ്ടെടുക്കൽ സംവിധാനം കർശനമായി നടപ്പാക്കുന്നതുമൂലം വായ്പക്കാർക്ക് പലപ്പോഴും സ്വന്തം വീടും ബിസിനസും അടക്കമുള്ള വിലയേറിയ ഈടുകൾ നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഇത്തരം വിലയേറിയ വസ്തുക്കളെ ഡി.ആർ.ടിയിൽനിന്ന് ചുളുവിൽ അടിച്ചെടുക്കാൻ മറ്റൊരു സംവിധാനവും വളർന്നുവരുന്നുണ്ട്. ആക്രമണോത്സുകമായ കടം തിരിച്ചുപിടിക്കൽ നടപടികളെ നേരിടാൻ സാമ്പത്തിക ശക്തിയില്ലാത്തതിനാൽ പലരും ആത്മഹത്യയിലേക്കുപോലും തിരിയേണ്ടിവരുന്നു. ബാങ്കുകളുടെ ഇത്തരം നടപടികൾ വായ്പയെടുക്കുന്നവരെ മാത്രമല്ല, അവരുടെ കുടുംബങ്ങളെയും മാനസിക സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കാറുണ്ട്. അത് ആ കുടുംബത്തെ ഒന്നാകെ സാമൂഹിക ഒറ്റപ്പെടലിലേക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. ഇത്തരം നടപടികളിൽ ബാങ്കുകളും ധനകാര്യ സ്ഥാപനങ്ങളും പലപ്പോഴും ‘പ്രാഥമിക പങ്കാളികളായി’ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇതുമൂലം, വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ അവകാശങ്ങൾ അവഗണിക്കപ്പെടുകയും വായ്പ തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള സ്ഥാപനങ്ങളുടെ നീക്കങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായ അന്തരീക്ഷമൊരുക്കുകയും ചെയ്യും.
ഡിജിറ്റൽ നടപടികളിലൂടെ കേസുകളുടെ തീർപ്പ് വേഗത്തിലാക്കാനാകുമെങ്കിലും, സാങ്കേതികവിദ്യ പരിചയമില്ലാത്ത വായ്പക്കാർക്ക് അതിനോടൊത്തുപോകാൻ കഴിയില്ല. ഇത് ഡിജിറ്റൽ വിടവുണ്ടാക്കും. കടക്കാർക്ക് തങ്ങളുടെ ഈട് വീണ്ടെടുക്കാൻ അവസരം നൽകുന്ന ബദൽ തർക്ക പരിഹാര സംവിധാനങ്ങളോ പുനഃസംഘടനാ ഓപ്ഷനുകളോ ഡി ആർ ടികൾ അപൂർവ്വമായി മാത്രമേ ചെയ്യാറുള്ളൂ. വായ്പ നൽകുന്ന സ്ഥാപനങ്ങൾ ഏൽപ്പിക്കുന്ന ദുരിതത്തിന്റെയും അവരുടെ നടപടികളിലുള്ള നീതികേടിന്റെയും തെളിവുകളടക്കം ഹാജരാക്കി, വായ്പയെടുക്കുന്നവർക്ക് അവരുടെ കേസുകൾ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു. വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി അപ്പീലുകളിൽ തീർപ്പുണ്ടാകുന്നതുവരെ, ബാങ്കുകളുടെ നടപടികൾക്ക് സ്റ്റേ നൽകാത്തതുമൂലം അപ്പീൽ ട്രിബ്യൂണലിനെ സമീപിക്കാൻ പലരും വിമുഖത കാണിക്കുന്നു. പണമില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണല്ലോ തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങുന്നത്. പക്ഷെ പണം കെട്ടിവെച്ചെങ്കിലേ ഈട് പിടിച്ചെടുത്ത് വിൽക്കുന്നത് തടയാനാവൂ എന്ന വ്യവസ്ഥ കൂനിന്മേൽ കുരു എന്ന നിലയിലാണ് കടക്കാരെ ബാധിക്കുന്നത്.
കടം വാങ്ങുന്നവർക്ക്, പ്രത്യേകിച്ച് ചെറുകിട ബിസിനസുകാർക്കും സാമ്പത്തികമായി ദുർബലരായ വിഭാഗങ്ങൾക്കും, മതിയായ നിയമസഹായത്തിനും പ്രാതിനിധ്യത്തിനുമായി മധ്യസ്ഥത പോലുള്ള എ ഡി ആർ സംവിധാനങ്ങൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്താനുള്ള സംവിധാനം വേണ്ടതാണ്. കടം വാങ്ങുന്നവരുടെ അവകാശസംരക്ഷണവും വായ്പാ തിരിച്ചടവും തമ്മിലുള്ള സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തുന്നതിനുള്ള സംവിധാനം ഡി. ആർ. ടികൾക്ക് അനിവാര്യമാണ്.
വായ്പാ ഈടുകൾ തെറ്റായ വഴികളിലൂടെ വിറ്റ് കടം വാങ്ങുന്നവരെ വീണ്ടും പടുദുരിതത്തിലാഴ്ത്തുന്ന ബാങ്കുകളെ ശിക്ഷിക്കാനുള്ള സംവിധാനവും അടിയന്തിരമായി വേണം. കടം വീണ്ടെടുക്കൽ സമയബന്ധിതമാക്കാനാണ് ഡി ആർ ടികൾ സ്ഥാപിച്ചതെങ്കിലും, അവരുടെ നിലവിലെ പ്രവർത്തനം പലപ്പോഴും വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ പരാതികൾ പരിഹരിക്കുന്നതിന് പര്യാപ്തമല്ല. വായ്പ നൽകുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളോടുള്ള ട്രൈബ്യൂണലിന്റെ പക്ഷപാതിത്വം, നടപടിക്രമങ്ങളുടെ കാര്യക്ഷമതയില്ലായ്മ എന്നിവ വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ- പ്രത്യേകിച്ച് ചെറുകിട ബിസിനസുകാരുടെയും വ്യക്തികളുടെയും- വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ സംരക്ഷണവും വായ്പ നൽകുന്ന നടപടിക്രമങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സന്തുലിതാവസ്ഥ പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിന്, കേവല നിയമ പരിഷ്കാരം മാത്രം പോരാ, വായ്പയെടുക്കുന്നവരുടെ പക്ഷത്തുനിന്നുള്ള സമീപനവും ആവശ്യമാണ്. എങ്കിലേ, കടം വീണ്ടെടുക്കുന്നതിലും കടമെടുത്തവർക്ക് നീതി ഉറപ്പാക്കുന്നതിലും ഡി. ആർ. ടികൾ തുല്യ നീതി നിറവേറ്റുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കാനാകൂ.
പാപ്പർ നിയമസംഹിത (The Insolvency and Bankruptcy Code, 2016- IBC) കടം തിരിച്ചടക്കാത്തതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണുന്നതിന് ഊന്നൽ നൽകുന്ന നിയമമാണ്. എന്നാലും, അതിന്റെ ചട്ടക്കൂട് സാമ്പത്തിക കടം കൊടുക്കുന്നവരെ ആനുപാതികമായി അനുകൂലിക്കുന്നവയാണ്. ഈ പ്രവണത ബാങ്കുകൾക്കും ധനകാര്യ സ്ഥാപനങ്ങൾക്കും പ്രയോജനകരമാണെങ്കിലും, കടമെടുക്കുന്നവർക്ക് വലിയ വെല്ലുവിളിയാണ്. അത് അവരെ വലിയ സാമ്പത്തിക ദുരിതത്തിലേക്ക് തള്ളവിടും.
റെസല്യൂഷൻ പ്ലാനുകൾ അംഗീകരിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രത്യേക വോട്ടിംഗ് അവകാശമുള്ള ക്രെഡിറ്റേഴ്സ് കമ്മിറ്റിയിലുള്ളത് (Creditors' Committee- COC) സാമ്പത്തിക സഹായം ചെയ്ത കമ്പനികൾ മാത്രമാണ്. പാപ്പർ നിയമസംഹിതയിലെ സെക്ഷൻ 53, സാമ്പത്തിക വായ്പക്കാരുടെ സുരക്ഷിതമായ തിരിച്ചടവിന് മുൻഗണന നൽകുന്നു. സാമ്പത്തിക കടങ്ങൾ തീർപ്പാക്കിയശേഷം മാത്രമേ മറ്റ് കടക്കാർക്ക് പണം ലഭ്യമാക്കൂ. ഇത് പലപ്പോഴും കടക്കാരെ കുഴപ്പത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടുന്നു. അവർക്ക്, കടം കൊടുത്ത വസ്തുവിന്റെ തിരിച്ചടവ് നാമമാത്രമേ തീർത്തും ഇല്ലാത്തതോ ആയി മാറുന്നു. ബിസിനസിൽ വസ്തുക്കൾ കടം കൊടുക്കുന്നത് സാധാരണമാണ്. പക്ഷെ കടം വാങ്ങിയ കമ്പനികൾ പാപ്പർ നിയമസംഹിതയുടെ കുരുക്കിൽ പെടുമ്പോൾ കൂടെ തകരുന്നത് ഇത്തരം കച്ചവടക്കാർ കൂടിയാണ്. ഇത്തരക്കാരുടെ കടങ്ങളെ അവഗണിക്കുന്നതിലൂടെ അവരേയും ഐ ബി സിയിലേക്ക് പരോക്ഷമായി തള്ളിവിടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. പാപ്പരായ കമ്പനികളിൽ നിന്നുള്ള കുടിശ്ശിക തിരിച്ചടയ്ക്കാതിരിക്കുന്നത് അവരുടെ സ്വന്തം കടങ്ങളിൽ വീഴ്ച വരുത്തുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുകയും സാമ്പത്തിക ദുരിതം ഇരട്ടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. വസ്തുക്കൾ കടം നൽകുന്നവർക്ക് റെസല്യൂഷൻ പ്ലാനുകളിൽ കാര്യമായ ശബ്ദമില്ല.
സി ഒ സി അംഗീകരിച്ച പദ്ധതികൾ സാമ്പത്തിക കടക്കാരുടെ വീണ്ടെടുക്കലിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, എസ്സാർ സ്റ്റീൽ (Essar Steel) കേസ് നോക്കാം. കടക്കെണിയിലായ എസ്സാർ സ്‌റ്റീൽസിനെ ഏറ്റെടുക്കാൻ ആർസെലർ മിത്തലിന് സുപ്രീംകോടതി അനുമതി നൽകിയ കേസാണിത്. സാമ്പത്തിക ക്രെഡിറ്റർമാർ അവരുടെ ക്ലെയിമുകളുടെ 92% വീണ്ടെടുത്തു. അതേസമയം ഓപ്പറേഷൻ ക്രെഡിറ്റർമാർക്ക് വളരെ ചെറിയ ശതമാനമാണ് ലഭിച്ചത്. ഭേദഗതികളും ജുഡീഷ്യൽ ഇടപെടലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, സാമ്പത്തിക കടം കൊടുക്കുന്നവരോട് ഐ. ബി. സി പക്ഷപാതപരമായി പെരുമാറുന്നത് തുടരുന്നു എന്നാണിത് കാണിക്കുന്നത്. ഇത് ഓപ്പറേഷൻ ക്രെഡിറ്റർമാർക്ക് കടം ഈടാക്കാനുള്ള വഴികൾ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ തുല്യത ഉറപ്പാക്കുന്നതിന് റെസല്യൂഷൻ പ്ലാനുകളിൽ ഓപ്പറേഷൻ വായ്പക്കാർക്ക് മിനിമം ശതമാനം വീണ്ടെടുക്കൽ നൽകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
സാമ്പത്തികസമ്മർദ്ദം നേരത്തെ കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുക, പ്രവർത്തന വായ്പക്കാരെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി ഐ ബി സി പ്രക്രിയയ്ക്ക് പുറത്ത് പുനഃസംഘടനയോ ഒത്തുതീർപ്പോ പ്രാപ്തമാക്കുക തുടങ്ങി പലതും ആലോചിക്കാവുന്നതാണ്. അതേസമയം ഐ ബി സിൽ അകപ്പെട്ട കമ്പനികളിലെ തൊഴിലാളികളുടെ കാര്യം ആരും ചിന്തിക്കാറില്ല. അപ്രതീക്ഷിതമായി തൊഴിൽ നഷ്ടപ്പെടുന്നവർ നിരവധിയാണ്. തന്മൂലം അത്തരക്കാരുടെ വാഹന വായ്പ, ഭവന വായ്പ എന്നിവയുടെ തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങുകയും ജപ്തി നടപടികൾക്ക് വിധേയരാകേണ്ടി വരികയും ചെയ്യാറുണ്ട്. തീർത്തും അവഗണയും അനീതിയും നേരിടുന്ന വിഭാഗമാണിവർ.
കോവിഡ് കാലത്ത് ഒട്ടുമിക്ക പേരുടേയും സാമ്പത്തിക സ്രോതസ്സ് അടഞ്ഞുപോയി. അതിന് പരിഹാരമെന്നോണം വായ്പാ തിരിച്ചടവിന് താൽക്കാലിക ഇളവ് (മൊറട്ടോറിയം ) അനുവദിച്ചു. തിരിച്ചടവ് കാലയളവിന് ദൈർഘ്യം ലഭിച്ചെങ്കിലും ബാങ്കുകൾ ഇക്കാലയളവിലും പലിശ ഈടാക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു. മോറട്ടോറിയം കാലത്ത് വായ്പകൾക്ക് പലിശ ഈടാക്കരുത് എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് പൊതുതാല്പര്യ ഹർജി സുപ്രീംകോടതിയിലെത്തിയെങ്കിലും സാധാരണക്കാരുടെ പ്രശ്നം പഠിക്കുന്നതിൽ കോടതി വിമുഖത കാണിക്കുക മാത്രമല്ല മൊറൊട്ടോറിയം കാലയളവിലും പലിശ ഈടാക്കാൻ ബാങ്കുകളെ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു. ജനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്രോതസ്സ് തടസപ്പെട്ട സമയത്തുതന്നെയാണ് അവരുടെ സാമ്പത്തിക ബാധ്യത ഇരട്ടിയാക്കുന്ന നടപടിക്ക് കോടതി അനുമതി നൽകിയത്. ബാങ്കുകൾക്ക് അവരുടെ സാമ്പത്ത് വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ നിർബാധം അവസരമൊരുക്കുന്ന നടപടിയായിരുന്നു ഇത്. കോവിഡ് കാലത്തെ പല നിഷ്ഠൂരതകളിൽ ഒന്നായിരുന്നു ഇത്. കോവിഡാനന്തരം നിരവധി ചെറുകിട- ഇടത്തരം കച്ചവടക്കാരും ടാക്സി, ഓട്ടോ തൊഴിലാളികളും, സ്വകാര്യ ബസുടമകളും വായ്പ തിരിച്ചടക്കാൻ സാധിക്കാതെ തങ്ങളുടെ വാഹനമുപേക്ഷിച്ച് മറ്റ് മാർഗ്ഗങ്ങൾ തേടിയിരുന്നു. പക്ഷെ ഇത്തരക്കാരുടെ ക്രെഡിറ്റ് റേറ്റിംഗ് കുറച്ച്, അവരെ ഒരിക്കലും കടം എടുക്കാൻ സാധിക്കാത്തവരാക്കി മാറ്റി.
രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ പല നയ രൂപീകരണങ്ങൾക്കെതിരേയും സമരവുമായി രംഗത്തുവരാറുണ്ടെങ്കിലും ഭൂരിഭാഗം വരുന്ന മധ്യവർഗ്ഗത്തെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്ന ബാങ്കുകളുടെ തെറ്റായ ജപ്തി നടപടികളെ ശരിയായ രീതിയിൽ ചോദ്യം ചെയ്ത് വ്യക്തത വരുത്താൻ മുന്നോട്ട് വരുന്നില്ല എന്നത് ഖേദകരമാണ്.
വായ്പ ഒരു സ്വകാര്യതയാണെന്നും പൊതുസമൂഹത്തിൽനിന്ന് മറച്ചുവെക്കേണ്ട ഒന്നാണെന്നുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണ നിമിത്തം പ്രശ്നങ്ങൾ കൈവിട്ട് പോകാത്തിടത്തോളം മറ്റുള്ളവരുമായി ഒന്നും പങ്കുവെക്കാറില്ല. വാങ്ങിയാൽ കൊടുക്കണമല്ലോ എന്ന ധാർമ്മികതയുടെ പുറത്ത് അടവ് മുടങ്ങിയവർ കുറ്റവാളികളെ പോലെ ഒളിക്കുന്നതും ബാങ്കുകൾക്ക് യഥേഷ്ടം എന്തും ചെയ്യാനുള്ള ലൈസൻസ് ഒരുക്കുന്നു. വായ്പ എടുക്കുന്നവർക്കും ചില അവകാശങ്ങളുണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും അവ നേടിയെടുക്കുകയും ചെയ്യാത്തിടത്തോളം വായ്പ എടുത്തവരുടെ തലക്കുമുകളിൽ ഒരു വാൾ എപ്പോഴും തൂങ്ങി തന്നെ നിൽക്കും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ നയങ്ങൾ മാറ്റേണ്ടത് അനിവാര്യതയാണ്.
വായ്പയും കടം എഴുതി തള്ളല്ലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ട്രൂകോപ്പി തിങ്ക് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനങ്ങൾ…
കടം എഴുതിത്തള്ളാൻ വൈകുന്നതെന്ത്? ആശങ്കയിലാണ് മുണ്ടക്കൈ ദുരിതബാധിതർ
വയനാട് ഉരുൾപൊട്ടൽ അതിജീവിതരുടെ പുനരധിവാസം തടയുന്ന തോട്ടമുടമകൾ